Przejmowanie się wszystkim

[Ku6x]

Mam 19 lat. Chłopak. Wyjade mi się że mój problem polega na tym że narzucam na siebie za dużo i bardzo się przejmuje wszystkim. Mam mnóstwo myśli przez co jest mi się ciężko skupić a nauka idzie mi ciężko. Gdy tylko coś mi nie wychodzi wkurzam się i załamuje. Zawsze widzę że ktoś jest w czymś lepszy ode mnie. Nie jestem chyba w niczym najlepszy. Boję się swojej przyszłości i kontaktu z drugim człowiekiem. Przez to nie chcę iść do psychologa tylko piszę tu bo mu nie ufam. Miałem kilkadziesiąt razy myśli samobójcze. Marnuje bardzo dużo czasu, nie umiem odpocząć a jak chce się czegoś nauczyć to łatwo się poddaje bo widzę lepszych ode mnie. Raczej jestem summieny i poukładany chociaż jeżeli chodzi o czytanie to nie umiem robić tego regularnie. Staram się wmówić sobie że będzie dobrze, dziewczyna chce bym poszedł do psychologa ale ja się boję. Nie wiem co mam z sobą zrobić. Pomocy

[Blejd]

Cześć,
Piszę to jako osoba, która odczuwała podobnie w Twoim wieku. Generalnie psycholog i/lub psychoterapeuta pomoże rozpracować źródło problemów i opracować strategie działania mające na celu poprawę w myśleniu i tym samym jakości życia. Wiele razy próbowałem "uzdrowić" samego siebie, ale w dobie Internetu i kolorowych, przypadkowych książek psychologicznych* można sobie mocno namieszać w głowie.

W pewnym momencie nabrałem więcej luzu i dystansu do siebie i życia, ale bardzo dużo czasu mi to zajęło i niewykluczone, że mógłbym to dużo szybciej i lepiej zrobić, gdybym wcześniej skorzystał z profesjonalnej pomocy.

Można wiele rzeczy tu napisać, ale jako już 32 latek powiem Ci jedno - nie warto się bronić przed tego typu pomocą... wiem to z perspektywy czasu. Nie chciałbym, żeby to zabrzmiało typowo moralizująco, ale możesz zadać sobie pytanie - 

"czy chcesz, żeby było tak już zawsze?"

 

* Czytałem popularną książkę "Jak mniej myśleć. Dla analizujących bez końca i wysoko wrażliwych" autorstwa Petitcollin Christel. Moja była terapeutka znała tę pozycję i stwierdziła, że to książka-pułapka :P.