romantyzowanie bycia ofiara i bolu psychicznego

[fastrygi 0]

cześć, 

nie mam pojęcia co mi jest, a nie mam możliwości konsultacji z psychologiem na żywo, bo jestem uczennicą, a moi rodzice nie traktują moich zachowań świadczących o tym, że mam problem poważnie (nie jestem w stanie im tego powiedzieć wprost, a nie stać mnie na samodzielne finansowanie sobie pomocy psychologa) 

mój problem polega na tym, że romantyzuje bycie ofiarą. przykładowa sytuacja: ludzie (łącznie ze mną) lubią sobie snuć jakieś scenariusze przed snem, że żyją szczęśliwie. ja myślę o tym, że wiążę się z chłopakiem, ale pod koniec i tak mnie rani, oszukuje, zdradza itp.

warto nadmienić, że po tych oszustwach zawsze wyobrażam sobie, że idę wyżalić się innym, pocieszają mnie etc 

dodatkowo najchętniej przyjęłabym na siebie wszystkie cierpienia psychiczne ludzi wokół, mimo tego, że jestem świadoma jaki to ból. 

wydaje mi się, że to przez chęć bycia ciągle w centrum uwagi (mam z tym ogromny problem, cały czas muszę być na piedestale, mam obsesje na punkcie tego, jak wyglądam, ciągle robie sobie zdjęcia) 

proszę o pomoc

[psycholog Maja Łoś 5]

Dzień dobry,

Nie wiem, ile masz lat, ale zakładam, że jesteś nastolatką. W tym wieku potrzeba bycia w centrum uwagi jest zupełnie naturalna, zresztą chyba większość ludzi, niezależnie od wieku, lubi być w centrum uwagi  Tylko w czasie dorastania to jest nasilone. Prawdopodobnie uczysz się zdalnie i przez większość czasu jesteś w domu - dlatego potrzeba bycia zauważonym nie jest zaspokajana w naturalny sposób. Chcemy być widziani, dostrzegani. Przed pandemią zwykłe proste sytuacje dawały nam to poczucie: "cześć" od kolegów na korytarzu, odpowiedź przy tablicy, rozmowy na przerwie, a nawet zwykłe "jestem" przy sprawdzaniu obecności. Teraz nawet tych malutkich znaków naszego istnienia jesteśmy pozbawieni. 

Oczywiście, mogą być inne powody Twoich fantazji na temat bycia zranioną. Warto porozmawiać z psychologiem. Być może podjęcie próby rozmowy z rodzicami nie jest złym pomysłem. Jeśli jednak chcesz szukać wsparcia samodzielnie, polecam Tobie bezpłatne konsultacje:

116 111 telefon zaufania dla dzieci i młodzieży

można też pisać www.116111.pl

800 080 222 bezpłatna infolinia dla dzieci i młodzieży 

Pozdrawiam serdecznie

Maja Łoś