Czy kontynuować związek - zazdrość wsteczna

[Artepa]

Witam. Mam 19 lat ( podobnie jak mój partner) i  od 1,5 roku jestem w związku. Dogadujemy się bardzo dobrze i teoretycznie wszystko jest między nami idealnie, aczkolwiek mamy jeden bardzo poważny problem, który powoduje u mnie obawy co do tego związku. Mianowicie, ja podchodzę do seksu  i wszelkich bliskości bardzo poważnie i uważam, że nie powinno się ich robić z byle kim. Problem stanowi tu więc przeszłość mojego partnera, który przed związkiem ze mną miał inne podejście do tych spraw i wchodził w wiele krótkich relacji z innymi kobietami. Wiem, że nie powinnam oceniać go przez pryzmat przeszłości, jednak nie potrafię się z nią pogodzić. Myśli o seksie, dotykaniu innych kobiet i wysyłaniu nagich zdjęć przerastają mnie. Ja mam wyidealizowany obraz miłości i zawsze chciałam, aby mój przyszły partner także przeżył swój pierwszy raz ze mną. Przez to dochodzi między nami do wielu kłótni i rozważam rozstanie, gdyż sytuacja ta krzywdzi zarówno mnie, jak i oczywiście mojego partnera.  Co powinnam zrobić w takiej sytuacji? Czy walczyć o tą relację, czy lepiej odpuścić i poszukać kogoś, kto pierwszego razu nie będzie miał za sobą? 

[Juliblof]

Polecam "Sztukę kochania" autorstwa Michaliny Wisłockiej, w której są dobrze zobrazowane i wyjaśnione problemy o których Pani mówi.

Ogólnie, młodzi chłopcy mają duże potrzeby seksualne, lecz małe potrzeby "emocjonalne". Młode dziewczyny mają odwrotnie - małe potrzeby seksualne, a duże emocjonalne, szczególnie w okresie dojrzewania. Oczywiście są to książkowe, "idealne" definicje - ale każdy się różni, więc niekoniecznie musi być tak w 100% w Pani przypadku. Niemniej widać tutaj, że chłopcy ciągną bardziej w stronę seksu, a dziewczyny w czułość, miłość, emocje. Z czasem wszystko się zrównuje i chłopcy dojrzewają emocjonalnie, a kobiety seksualnie.

Przeszłości nie da się cofnąć, ale można z niej wyciągać wnioski na przyszłość. Jeżeli Pani partner dba o Panią, kocha Panią, nie zdradza i jedynym problemem jest jego przeszłość, która nie będzie miała wpływu na przyszłość (tj. ciąża, choroby, itd.) - osobiście nie widzę tu żadnych powodów do zmartwień. Oczywiście może się to nie podobać, brzydzić itp., jednakże jeżeli zrozumiemy mechanizmy nami rządzące i skupimy się na teraźniejszości - na przeżywaniu bliskości, miłości - wszystko powinno być dobrze.

Moim zdaniem, pierwszy raz nie powinien mieć tak wielkiego znaczenia, jakie mu przypisujemy. Tak samo jak powinniśmy okazywać miłość cały czas, a nie tylko w Walentynki - każdy stosunek czy zbliżenie powinno dostarczać pozytywnych emocji, zbliżać ludzi, umacniać więzi. Najczęściej pierwszy raz nie jest taki idealny - jest bolesny, dziwny, niezręczny. Dopiero z czasem partnerzy dowiadują się o sobie więcej i wtedy n-ty stosunek może być tym "idealnym".

Najważniejsze to rozmawianie o swoich obawach. Najlepiej przedstawić partnerowi swoje obawy i niepewności.

Polecam zasięgnięcia porady psychologa, ponieważ sam nim nie jestem. Jestem pasjonatem psychologii, jednakże moje opinie buduję wyłącznie na podstawie własnych przeżyć, doświadczeń i podstawowej wiedzy. Przede wszystkim nie zamartwiałbym się sprawami na które nie mamy wpływu i skupił się na pozytywach

[Artepa]

Bardzo dziękuję za Twoją odpowiedz. Wiem, że nie powinnam tak go traktować przez jego przeszłość, jednak mimo że problem wydaje się być błahy i bezsensowny, to jednak ciężko mi od tak zmienić myślenie. Dużo rozmawiamy z partnerem na ten temat i on mówi, że bardzo żałuje tego, co zrobił, a wręcz wstydzi się tego , co było. Bardzo dziękuję za polecenie książki na pewno się nią zainteresuję. Twoja odpowiedz kieruję mnie ku temu, by dać naszemu związkowi jeszcze jedną szansę. Chyba faktycznie udamy się do psychologa i miejmy nadzieję, że to nam pomoże.  

Jeszcze raz bardzo dziękuję za odpowiedz i pozdrawiam. ❤️