Nerwica

[Aaa]

Witam. Mam 31 lat i trójkę dzieci. Pierwsze dziecko urodziłam w wieku 18 lat. I wtedy zaczęły się moje lęki. Miałam ukłucia w sercu jakieś nerwobóle, strasznie się denerwowałam. Ciągle myślałam, że dostanę ataku serca. Potem to przeszło i w mniejszym stopniu się stresowałam ale tak do ogarnięcia. Następnie jak się ponownie pojawiło byłam u kardiologa bo mam wysoki puls. Badania echo i holter ok. Później pojawiły się obawy przed nowotworem, białaczką, udarem itd. Jakoś to przeszło. Ale niedawno miałam koronawirusa. Miałam 8 do teraz mam brak smaku i ograniczony węch oraz jadłowstręt. Tydzień dochodziłam do siebie. Przed świętami zaczęły się pojawiać siniaki samoistnie wyczytałam, że to objaw białaczki. Płakałam, trzęsłam się z nerwów ale postanowiłam porobić badania krwi. Wyniki chyba ok. Lekarzowi przesłałam i powiedział, że ok. Ale teraz pojawił się ponownie jadłowstręt, jeśli zmuszę się do jedzenia do mi się odbiła, boli mnie żołądek, mdli mnie poprostu nie mam ochoty na jedzenie. Kilka osób w święta mówiło mi, że schudłam. No i teraz mam nerwy, że to jednak białaczka albo coś z przewodem pokarmowym bo jednak jeść nie mogę. Cały czas o tym myślę i trzęsę się z nerwów. Czy ktoś miał może nerwicę żołądka i wie jak to się objawia? Jestem hipochondrykiem tak mówi mój mąż i faktycznie chyba coś w tym jest. Panicznie boję się chorób, lekarzy, badań. Ciągle myślę, że coś mi jest, mam objawy różne. Tak jak teraz ten jadłowstręt i ból żołądka. Nie mogę już funkcjonować normalnie, ciągle myślę o chorobach i ciągle mam jakieś dolegliwości. Boję się teraz, że mało jem i poprostu nie będę miała siły tak jak było jak miałam koronawirusa. Okropnie się tego boję i wyszukuję w internecie powodów. 

[mm_44]

No to jesteśmy podobni Jeszce dwa tygodnie temu myślałem że choruje na wszystko i zawału dostanę kuło w klatce piersiowej. Wirusa bałem się bardzo. Zona mi pomogła i rodzina i szwagierska która ma raka i maa wszytko w dupie.

Jedyna rada jak mi się nasuwa to akceptacja poczytaj o tym. Ludzie naprawdę mają większe problemy niż my i radzą sobie.

Żona moja bardzo mi pomogła i zaakceptowanie tego stanu, a potem chęć przekierowania myśli w inna stronę. Ja mam dwójkę dzieci i sporo jeszcze do zrobienia Ty zresztą też.

Każdy z nas ma coś do udowodnienia i zrobienia każdy dostał swój czas na tym łez padole. Tylko od nas zależy jak go przyjmiemy i przeżyjemy. otrzymaliśmy wolną wole od Boga, On nie chce żebyśmy się zamartwiali rzeczami na które nie mamy wpływu.

Po za tym poćwicz wdzięczność. Bo masz za co ,przecież masz dzieci, rodzinę, żyjesz -;)

Wiara też mi pomogła, jak ju zdążyłaś się domyślić, Naprawdę jest wile lepszych rzeczy do roboty niż myślenie o tym co nas boli.

Trzymaj się.

Jutro będzie lepiej,

Boże, użycz mi pogody ducha,
Abym godził się z tym, czego nie mogę zmienić,
Odwagi, abym zmieniał to, co mogę zmienić, 
I mądrości, abym odróżniał jedno od drugiego.

 

[Aaa]

Masz rację w 100%.Tylko ta akceptacja nie jest taka łatwa. Wczoraj byłam i psychologa, trochę mnie nakierowała ale nic od razu nie działa. Poprostu przykro mi, że nie mogę funkcjonować tak jak bym tego chciała. 

[Aaa]

Odrzucenia ale w jakim sensie ? Chyba nie. 

[Aaa]

Jeśli o to chodzi to może tak być