Jak namówić męża na psychoterapię?

[psycholog Rafał Marcin Olszak]

Cytat

Witam, piszę trochę w imieniu swojego męża. Nie wiem jak mogę mu pomóc a sam nie daje się namówić na wizytę u psychologa. Ma 50 lat, kiedyś był energicznym facetem jednak wszystko się zmieniło jakieś półtora roku temu kiedy przeszedł zawał. Teraz fizycznie jest już z nim dobrze ale niestety zachowuje się jak cień człowieka. Nie robi już żadnych rzeczy które kiedyś go cieszyły, snuje się po domu, prawie ze mną nie rozmawia a na nasze mieszkające jeszcze z nami ale już dorosłe dzieci tylko czasami warknie. Co ja mam zrobić. Mąż chyba ma depresję ale kiedy proszę go żeby porozmawiał z kimś o tym to stwierdza że to normalne w jego wieku bo jego czas już się i tak skończył więc nie ma sensu nic robić. Sama też czuje się okropnie jakby moje małżeństwo było dla niego nieważne. Szukam pocieszenia w internecie ale to do niczego nie prowadzi. Może poradzicie mi państwo jak namówić małżonka żeby skorzystał z jakiejś pomocy bo bardzo za nim tęsknię i nie mogę patrzyć jak on odcina się od życia i od rodziny.  

Szanowna Pani,

z przejęciem zapoznałem się z opisem sytuacji, w której się Pani znajduje. Wydaje się, że momentem zwrotnym był zawał męża, bo „po nim wszystko się zmieniło”. Czy równolegle nastąpiło coś jeszcze, co mogło przyczynić się do takiego pogorszenia się samopoczucia małżonka? Czy z uwagi na pogorszenie zdrowia utracił on możliwość wykonywania lubianych czynności (uprawiania wysiłkowego hobby albo ulubionego sportu)? Jeśli tak, warto by spróbować znaleźć coś, co wypełniłoby lukę.

Wprawdzie powiada Pani, że małżonek obecnie fizycznie jest w porządku, ale wizyta u lekarza psychiatry mimo wszystko jest wskazana. Przed ewentualnych zdiagnozowaniem depresji, która Pani podejrzewa, i zastosowaniem odpowiedniego leczenia farmakologicznego, lekarz wykluczyłby najpierw inne przyczyny złego samopoczucia (jak np. niedoczynność tarczycy lub inny stan ogólonemdyczny, który też może skutkować pewnymi objawami depresji). Być może przyjmowanie leków byłoby dla małżonka łatwiejsze do zaakceptowania niż wizyty u psychoterapeuty (choć psychoterapia mimo wszystko również w przypadku depresji jest zalecana).

Namówienie na wizytę u specjalisty to trudny orzech do zgryzienia, jeśli ktoś stanowczo wyraża dezaprobatę wobec takiego rozwiązania. Jeśli rozmowy nie skutkują, warto namyślić się nad tym, kto mógłby z największym powodzeniem „dotrzeć” do męża i zmobilizować go jednak by skorzystał z konsultacji. Kto miałby to być, jeśli najbliższa rodzina nie daje rady? Cóż, może stary przyjaciel, ktoś szczególnie poważany przez małżonka, a może warto zamówić wizytę domową psychiatry, o ile mąż nie odmówi uczestnictwa w tego typu przedsięwzięciu? Pani zna męża najlepiej, więc proszę spróbować wybrać taką osobę, która z największym prawdopodobieństwem zmotywuje małżonka do szukania pomocy.

Wspomina Pani również o tym, że sama czuje się fatalnie, a także, że szuka pocieszenia w Internecie. Sytuacja faktycznie jest trudna, więc może warto samemu również skorzystać ze wsparcia psychoterapeutycznego, by przez nią przejść bez narażania się na negatywne konsekwencje nieustającego zamartwiania się o los rodziny i zdrowie męża, towarzyszący temu stres.