Problem ze sobą

[Kjella8]

Witam, mam 19 lat i jestem studentką pierwszego roku we Wrocławiu. 
Wcześniej żyłam w Zielonej Górze, innym mieście niż moi rodzice i uczelnia, mieszkałam rok z chłopakiem i sama pracowałam na nasze utrzymanie, jednak z powodu studiów musieliśmy zostawić tamto mieszkanie. Podwyższałam wyniki z matury, pracując na pełen etat jako kasjerka i mimo ogromnego stresu czułam, że tam przynależę i że daję sobie radę. Od czasu wyprowadzki mieszkam u rodziców, na zajęcia jadę do mieszkania we Wrocławiu i czuję się bardzo nieswojo, samo życie w tym mieście mnie przytłacza, ogrom tych obowiązków, często czuję się jak ostatni matoł na zajęciach, mam wrażenie, że nic nie umiem, mimo, że próbuję.
Wcześniej (2016) miałam stwierdzone zaburzenia odżywania i (2018) ciężką depresję oraz nerwicę lękową, brałam Asertin i Atarax żeby pozbierać się po poprzednim, ciężkim związku, jednak terapia się skończyła. Jestem po 3 nieudanych próbach samobójczych i po 4 terapiach u różnych psychologów.

Wydaje mi się, że tracę zainteresowanie czymkolwiek. Mój związek to nie jest to samo, co kiedyś, mimo że mój chłopak jest najlepszą osobą na świecie, to nie potrafię mu tego okazać. Nie mam na nic siły. Co chwilę jem albo nie jem nic przez 2 tygodnie. Mam zaburzony obraz siebie, nienawidzę swojego ciała, jest mi przykro jak patrzę w lustro. Sprawy nie ułatwia moje nadmierne drapanie się (dermatillomania?), które ostatnio bardzo się skumulowało (całościowo trwa od jakichś 4 lat), nie kontroluję tego, nawet podczas snu potrafię rozdrapać się do krwi. Ostatnio zauważyłam, że świat, na jaki patrzę, nie jest taki jak przedtem. Mieszają mi się obrazy, barwy, ciężko mi się prowadzi samochód, jakby ta rzeczywistość była płytka, mętna, jakbym nie zauważała szczegółów. Kiedyś byłam pedantką, teraz ciężko mi wyrzucić śmieci, które warstwią się na biurku. 
Potrzebuję pomocy, mam wrażenie, że zawalę wszystko, czuję, jak coś we mnie umiera od środka. Co mam robić? Chcę znowu zacząć żyć...

Edytowano Październik 27, 2020 przez Kjella8