Skocz do zawartości

Niby wszystko w normie, a jednak nie.


Maluszek1

Polecane posty

Dzień dobry,

Mam 26 lat. Już od dawna czuję potrzebę porozmawiania ze specjalistą lub chociaż z osobą, która chociaż troszkę zrozumie moje myśli. Do tej pory jedyne co słyszę to "weź się nad sobą nie użalaj, wcale nie masz tak źle", albo w drugą stronę " weź się w garść i zrób coś a nie tylko narzekasz".

Jeszcze 5 lat temu byłam wzorową studentką biotechnologii i miałam przed sobą świetlaną przyszłość z partnerem u boku. Wszystko zmieniło się z dnia na dzień. Padłam ofiara oszusta. Na moje dane zaciągnął pożyczki o łącznej kwocie 60 tysięcy. Byłam zmuszona przerwać studia i iść do pracy aby spłacić całe długi. Gdyby nie finansowa pomoc rodziców nie mam pojęcia jak dałabym sobie radę. Do teraz walczę w sądzie o to, aby ten facet poniósł karę. Mimo, że może w skrócie brzmi to tak lekko, to był koniec mojego całego świata. Partner mnie zostawił ze słowami " w takiej sytuacji nie jesteś dobrą kandydatką na żonę" 👍 

Teraz wyszłam z większości problemów, udało mi się skończyć studia. Byłam nawet z siebie dumna, że nie załamałam się. Ciągły komornik nad głową i sądy to nie jest powód do radości. Problemy jednak zaczęły się w domu. W związku z tym, że miałam przerwę w studiach ciężko jest mi znaleźć pracę w zawodzie. Żeby nie siedzieć w domu znalazłam tymczasowo inną pracę. Nie jest to spełnienie marzeń, ale najważniejsze, że są z niej pieniądze. I tu zaczynają się schody. Moja Mama nie jest w stanie pogodzić się z tym, że jej zdolna, mądra córeczka marnuje się w jakimś głupim hotelu. Na każdym kroku wypomina jak wiele dla mnie z Tata zrobili. Przez sytuację finansową nie jestem w stanie się wyprowadzić, więc mieszkam jeszcze w domu rodzinnym. Mój wiek powoduje, że wg rodziców powinnam w domu robić wszystko (wszystkie obowiązki domowe), a jak tylko chcę gdzieś wyjść to zaczyna się awantura, że ja to bym tylko ciągle wychodziła. Wiem, że może brzmi to zabawnie, jak problemy 16-latki, jednak  ciągłe pretensje, niemiłe słowa i przytyki bardzo niszczą każdą iskierkę radości. Doszło do tego, że jestem krytykowana o to, że dbam o siebie, że się maluję i dbam o paznokcie. Za każdym razem wyśmiewane jest to jak się ubieram. Sam fakt, że jestem w domu powoduje u Taty od razu agresję. Totalnie rozumiem, że sytuacja z sądami na pewno zmieniła ich stosunek do mnie, że nie ufają mi i uważają, że jestem nieudacznikiem. Ale wszelkie rozmowy, że to nie w porządku nic nie dają, bo kończą się zawsze moimi wyrzutami sumienia i słowami " nawet nie wiesz jak złych rodziców można mieć, a my Ci tak pomogliśmy". Im dłużej z nimi mieszkam tym jest gorzej. 

Moja samoocena jest na poziomie -sto. Staram się korzystać z rad, które znalazłam w internecie. Ale żadne "mantry", listy osiągnięć i wybaczanie sobie nie działają. Boje się za każdym razem jak mam wejść do domu, boje się o swój związek. Jeżeli chodzi o to, to też jest nowy powód do awantur. Spotykamy się z chłopakiem od roku. Relacja rozwija się powoli, w naszym tempie. Nic na siłę i bez nacisków. Ale moja Mama uważa, że mój chłopak mnie zostawi, bo jeszcze się nie oświadczył. Bo ja nie jestem w wieku na takie gówniarskie randeczki. Zaczęłam panikować, gdy po paru tygodniach zaczęłam powoli wierzyć mamie. I ze szczęśliwego związku zaczęłam robić paranoję. Mój K. bardzo zapracował na zaufanie jakim go darzę. Ale gadanie mamy sprawia, że zaczynam wątpić, czego nie mogę sobie wybaczyć. Dodatkowo zabił wszystko ostatni tekst Mamy "jak Cie K. zostawi za rok, to wspomnisz moje słowa i zobaczysz wtedy nikt Cię nie będzie chciał, bo będziesz starą panną, a na taką nikt nie spojrzy".

Proszę pomóżcie, bo moja nadzieja na lepsze jutro powoli gaśnie. Coraz częściej płaczę i naprawdę boję się o wspaniały związek. Bo jak tak dalej pójdzie to go stracę przez własny brak pewności siebie i siły.

Rozpisałam się, 

Dziękuję

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Gość
Odpowiedz...

×   Wklejony jako tekst z formatowaniem.   Wklej jako zwykły tekst

  Maksymalna ilość emotikon wynosi 75.

×   Twój link będzie automatycznie osadzony.   Wyświetlać jako link

×   Twoja poprzednia zawartość została przywrócona.   Wyczyść edytor

×   Nie możesz wkleić zdjęć bezpośrednio. Prześlij lub wstaw obrazy z adresu URL.

  • SKOCZ DO: 
    Księgarnia >>>> | Apteka >>>> | Uroda >>>> | Sport >>>> | Dziecięce >>>> | Moda >>>>

  • PODCASTY.jpg

  • Wpisy blogu

    • 0 komentarzy
      Plotka. Złośliwcy powiadają, że bywa to rodzaj przemocy pośredniej – dokuczania komuś okrężną drogą. Trochę straszne, bo – powołując się na dokument „Dylemat społeczny” – fake news roznosi się w sieci sześć razy szybciej niż fakt. Najwyraźniej rzeczywiście plotki są jak chwasty w ogrodzie; nawet jeśli zrywamy je, nowe rosną prędko. Czasami bywają to chwasty wyjątkowo toksyczne, bo używa ich się chociażby do mobbingu, gnębienia kogoś w miejscu pracy lub w związku z wykonywanym przez niego zajęciem. Na szczęście nie wszystkie plotki są takie złe. Na przykład ktoś kiedyś rozpowiedział, że podobno odziedziczyłem hotel. Kto by pomyślał, jak nagle i drastycznie może wzrosnąć atrakcyjność człowieka... 😆 Tak czy inaczej, uważajmy z tym plotkowaniem i pamiętajmy: plotka niewiele mówi o danej osobie – znacznie więcej o człowieku, który w nią wierzy. Miłego dnia.
    • 0 komentarzy
      Kolejny podcast z cyklu psychologia relacji bez cenzury: 10 zjawisk, które psują związki. Psychologia miłości w kontekście czynników, które mogą zakłócić lub nawet przyczynić się do zakończenia relacji. 
       
       
       
    • 0 komentarzy
      Kiedy ostatnio dane ci było doświadczyć głębokiego relaksu, któremu towarzyszy stan błogości, poczucia harmonii wewnętrznej i kojącego spokoju? Mam nadzieję, że miewasz takie odczucia nierzadko. Jeśli jest jednak inaczej, rozważmy, co można zrobić, aby sytuację poprawić. Wersja audio poniżej, a wersja tekstowa tutaj.
       
       
    • 0 komentarzy
      Nadciąga weekend i być może niektórzy poświęcą chwilę albo dwie na jakiś serial. Nie mam na to za dużo czasu, więc wolę za często do tego typu produkcji nie zasiadać, bo niekiedy ciężko oderwać się. Wstrzemięźliwość we wszystkim – nawet we wstrzemięźliwości, więc robię wyjątki. Jako psycholog cenię barwne postacie, interesujące relacje i tym samy interakcje między bohaterami. Dramaturgia, wątki psychologiczne i niecodzienny obyczajowy kontekst też mają znaczenie. Jeśli zatem ktoś podziela sympatię do takich klimatów, może sięgnąć po „Po złej stronie torów”. Fabuła wciąga, ale jest to zarazem studium głęboko dysfunkcyjnej rodziny, która próbuje sobie radzić w obliczu splotu fatalnych okoliczności. A charaktery poszczególnych postaci zdecydowanie tego nie ułatwiają. Pierwszy sezon jest fenomenalny, natomiast pomimo słabszej jakości sezonu trzeciego, nawet tam dochodzi do takich scen, które wstrząsają nami na tyle mocno, że aż przydałyby się pasy bezpieczeństwa. Mocne. Podobało mi się. A Wy co polecacie?
    • 0 komentarzy
      Feministki głoszą hasło "przemoc ma płeć" (w domyśle - męską). Tymczasem chociażby raport "Diagnoza przemocy wobec dzieci 2023" wskazuje, że: "Sprawcami przemocy psychicznej i fizycznej wobec dzieci ze strony bliskich dorosłych najczęściej byli rodzice - ojcowie (odpowiednio, 39% i 35%) i matki (odpowiednio 43% i 31%)." Niechętnie pokazuje się tego typu dane, ale warto je znać mimo że uporczywie marginalizuje się takie informacje, co stanowi element kultury anulowania (cancel culture, cenzura tego co nie przystaje do ideologii).
      Zachowujmy trzeźwy osąd i wielką czujność, empatię, kiedy widzimy przekazy niewiarygodnie tendencyjne, jednostronne, a przy tym ewidentnie używane do celów politycznych, propagandowych czy nastawione na promocję różnych fundacji pozyskujących środki z budżetów publicznych oraz innych źródeł (w grę często wchodzą bardzo duże kwoty). W takich wypadkach istnieje bowiem ogromne ryzyko, że zostaniemy zmanipulowani lub okłamani. 



  • Ważna informacja

    Chcąc, by psycholog ustosunkował się do pytania zadanego na forum, należy we wstępie podać swój wiek oraz swoją płeć i spełnić warunki podane w instrukcji darmowej porady. Psycholodzy udzielają odpowiedzi w miarę możliwości czasowych. W razie doświadczania nasilonych myśli samobójczych należy skontaktować się z numerem 112 by uzyskać ratunek. Doświadczając złego samopoczucia lub innych problemów można rozważyć też kontakt z telefonami zaufania i pomocowymi - niektóre numery podane są tutaj.

  • 05e7f642-357a-49b3-b1df-737b9aa7b7a1.jpg

  • SKOCZ DO:

  • PODCASTY-OCALSIEBIEpl.jpg

  •  
  • Podcasty i filmy o psychologii

  • Książki o rozwoju osobistym i psychologii

    83eaf72d-ea6e-4a48-ab5f-9aefa9423f3d.jpg

×
×
  • Utwórz nowe...

Ważne informacje

Używając strony akceptuje się Warunki korzystania z serwisu, zwłaszcza wykorzystanie plików cookies.