Brak zadowolenia z życia

[Marta19]

Dzien dobry. Mam na imię Marta i mam 19 lat. Mam pewien problem, chociaż nie wiem w jaki sposob go określić. Myślę że podobnie czułam się już w tamtym roku na przełomie października i listopada, jednak teraz znowu ten stan mi powrócił i kompletnie nie wiem co mogę z nim zrobić. Mam lekkie huśtawki nastrojów, czasem chce mi się śmiać a za chwilę potrafię się rozplakac nawet z blahego powodu. W październiku zaczynam studia i może to zabrzmi dziwnie ale nie czuję się na to na siłach. To nie tak że jestem leniwa i nie chce mi się uczyć, po prostu nie widzę żadnego sensu w tym co robię. Brakuje mi celu do którego mogłabym konsekwentnie dążyć, wszystko wydaje się takie ponure i bezbarwne. Wiem jak to brzmi, głupio. Pewnie każdy by powiedział że powinnam znaleźć coś co mnie interesuje, ale ja nie potrafię.Nie potrafię cieszyć się z rzeczy które dawniej przyprawialy moją twarz o szeroki uśmiech. Na wszelką krytykę, a nawet nie krytykę reaguję płaczem. Ostatnio w pracy źle skasowalam jakiejś Pani za cukierki i przyszła do kierownika to wyjaśnić i pomimo ze nikt nie miał do mnie o to pretensji, nikt nic mi nie powiedział ani nie nakrzyczal, to jednak kiedy slyszlam ich rozmowę to z trudem powstrzymywalam się od płaczu. Czasami czuję się jakbym nic nie znaczyla i była takim totalnym zerem. Codziennie nakładam uśmiech na twarz, ale kiedy wieczorem kładę się spać to czuję się po prostu smutna i mam wrażenie że życie ucieka mi pomiędzy palcami.

[psycholog Marta Wiśniewska]

Dzień dobry Pani Marto,

W Pani wypowiedzi można zaobserwować wahania nastroju, brak motywacji do podejmowania działań oraz niską samoocenę. Wszystko to wpływa na nisko ocenianą jakość swojego życia, poczucie, że życie ucieka pomiędzy palcami. Okres wczesnej dorosłości jest intensywnym czasem, wymaga od człowieka odnalezienia się w wielu całkiem nowych rolach społecznych (w Pani przypadku m.in. w roli pracownika, studenta ), co wiąże się z licznymi stresorami, które mogą stać się w pewnych momentach zbyt trudne "do udźwignięcia". Jeśli opisany stan się utrzymuje, warto poszukać specjalistycznej pomocy, by znów zacząć cieszyć się życiem. Pozdrawiam serdecznie.