Nie wiem jak to naprawić

[Kotuś]

Witam, jestem 37 letnią mamą i żoną. Mam problem z wieloma rzeczami i właściwie nie wiem od czego zacząć. Jakiś czas temu około dwóch lat znalazłam u męża na telefonie dwuznaczne zdjęcia i rozmowy z pewną dziewczyną. Chyba wtedy znaczna część mojego zaufania do niego gdzieś runęła. Urwali ze sobą kontakt chociaż mam wrażenie że on nie chciał za bardzo tego (chyba była dla niego naprawdę ważna). Zaczęliśmy pracować nad poprawą naszych relacji i wyjaśnieniu co tak naprawdę sie popsuło i przez kogo. Stanęło nad tym, że w większości to moja wina bo nie poświęcałam mężowi uwagi, odpychałam go. Pewnie jest w tym racja ale on też nie był bez wad. Gdy tylko kolega chciał to on wychodził a ja sama zostawałam w domu z dziećmi. Potem wracał i zbierało się na amory a ja nie chciałam. I tak to się kręciło. Ale po próbach udało się naprawić relacje. Tylko znowu ja co słyszałam jakieś pikanie w telefonie to od razu po głowie chodziły mi głupie rzeczy. Że znowu ktoś jest lub co gorsza znowu ona. I tak to ściągnęłam na telefon firmowy fb męża. Nie siedziałam nagminnie i patrzyłam co on tam pisze i z kim ale widziałam przynajmniej że nie ma znowu kogoś w jego życiu. Aż któregoś dnia zobaczył że go szpieguję bo inaczej tego  nie można nazwać. Wszystko runęło. Straciłam w jego oczach i już nigdy nie będzie mnie postrzegał tak jak kiedyś. Kocham go, nasze dzieci i chcę naprawić wszystko a przede wszystkim nie chcę ciągle myśleć, że może kogoś mieć. Przeszło mi przez myśl żeby odejść i dać im odetchnąć. Odejść tak na zawsze (wiecie co mam na myśli) ale za bardzo ich kocham i chciałabym z nimi być dalej. Proszę pomóżcie mi z moją chorą psychiką. Nie chcę tak żyć i ciągle ranić i wszystko żle robić

[piotras]

Cześć Kotuś. Mam podobną sytuację od ponad miesiąca. Ciągle gdzieś siedzi w głowie,że nadal pisze itd. To jest chore,że tak myślimy i nie mamy na to wpływu. Cały poprzedni tydzień było ok. a dzisiaj jak mi nie odpisała na sms'a i się tłumaczyła,że przed komputerem była zawalona pracą i nie miała chwili aby wysłać głupiego emotka,to mi się przykro zrobiło-bo do innych zawsze znajdywała czas,nawet na rozmowy i jest mi smutno. Pousuwaliśmy wszelkie komunikatory,konta w portalach społecznościowych i można bez tego żyć. Ale w mojej psychice porobiło się coś złego. Nie robimy niczego złego ich szpiegując-to ich zasługa,dali nam ku temu powody i moja żona to rozumie. Tylko moje huśtawki nastroju ją ranią a ja nie potrafię udawać,że wszystko jest ok. Pogadaj z nim i wierz mi,że jeżeli będzie chciał się zmienić,to zrobi to. Między nami było naprawdę ponuro-nie potrafiliśmy ze sobą rozmawiać,przytulić się do siebie,dotykać się a teraz całuję ją gdzie popadnie-jak jej nie widzę pół godziny to tęsknię,szykuję wszystkie posiłki,sprzątam,czule do niej mówię,dużo się kochamy itd. i to pomimo tego co mi zrobiła,bo ją bardzo kocham. Niestety przechodzą mnie myśli,że nie dam rady albo że ona nadal mnie okłamuje i myślałem tydzień temu o rozstaniu  Ale nie poddam się i nie dla dzieci ale dla nas,dla naszej miłości i mam nadzieję,że wystarczy mi sił i psychika wyzdrowieje. Życzę Tobie powodzenia Kotuś, nie poddawaj się-walcz do końca.... pozdrawiam

[Kotuś]

Dzięki za słowa otuchy. Rozmawialiśmy i to dużo. Próbowałam wytłumaczyć co czuję i co się dzieje z moja psychiką ale nie wiem czy do końca zrozumiał. Prosił żebym z nim rozmawiała żeby mógł mi pomóc. Tego, że go szpiegowałam nie rozumie ale twierdzi że jak wszystko się między nami naprawi to na pewno zapomni. Ale ja go znam i  nie wydaje mi się. Jednocześnie mam jednak nadzieję że tak będzie.  Niestety z moją psychiką chyba nie jest za dobrze. Ja sama sobie nie umie wybaczyć tego co zrobiłam. Wydaje mi się , że jestem beznadziejna i psuję wszystko na czym mi zależy. Przeszło mi przez myśl żeby odejść żeby już nikogo nie ranić. Bo niestety dzieci przecież też widzą że coś w domu jest nie tak. Ciągle chce mi się płakać. Ale tak jak piszesz nie mogę się poddać i będę walczyć.

Tobie tez życzę aby wszystko wyszło jak najlepiej