Praca - jak zdobyć I doświadczenie zawodowe

[ja-x]

Dzień dobry

Mam problem z pracą. Gdy na studiach mnie nie doceniano - fałszywie mnie osądzając, to trafiłam do psychologa, poradził(a), i w końcu egzamin zdałam.

A teraz mam tak z pracą. Co jest grane?

Wyrobiłam sobie zawody wg swojej osobowości - ważne i pokonałam drogę, którą poszłam. Nie są to zawody naukowe - tylko takie najbardziej potrzebne na rynku pracy,

te najbardziej poszukiwane - zawodowe (z wyższych: inżynier produktów chemicznych na ak. ekonomicznej +artystka muz., zarządzanie projektami i jeszcze ok 3 kierunków typu studium). Wszystkie one są wyrobione w renomowanych uczelniach publicznych, anie prywatnych (dla niektórych prywatne uznawane są jak szkoła średnia), i nikt mnie do tej pory nie docenił. Dodam, że w trakcie studiów wiele nad nimi pracowałam, nie miałam wolnego czasu dla siebie - ito jeszcze bardziej powinno mnie zakwalifikować wśród pracodawców do wyłonienia mojej osoby jako tej co sobie najbardziej zasłużyła na pracę. Jednak sytuacja od ok. 15 lat jest odwrotna. Nikt nie chciał mi dać I-go doświadczenia, a teraz we wszystkich portalach chcą tylko z tym doświadczeniem, którego nikt mi nie chciał dać.

Pomijam już fakt, że w "zwykłych pracach, które wykonywałam do tej pory był ciągły mobbing skierowany na mnie - tak, że wszystkie prawie moje koleżanki mnie mobbingowały przechodząc "nade mnie" tak, aby mi wyrządzić krzywdę swoim zachowaniem, pogardą dla moich kwalifikacji. I tak było chyba we wszystkich pracach, w których pracowałam do tej pory. Wcale nie było tak, jak na uczelni czy w szkole - koleżeństwo okazywało się dla mnie - nie człowiekiem - lecz "wilkiem" żerującym na moich umiejętnościach - aby je wykorzystać. Pominę to, że moje najlepsze wyniki w tych pracach były ciągle wpisywane na korzyść innych.... albo może nie powinnam tego omijać (...) to też w końcu ważne...

 

Gdy już doszczętnie mi pokazano co umieją powodując choroby i urazy poprzez nadawanie mi najcięższych, niezgodnych z prawem prac poleceniami z sufitu, musiałam odejść - ale teraz nie mam pracy. Już nie chcę pracować z nimi, ani z podobnymi ludźmi, którzy chcą mnie ciągle mobbingować przesuwając ciągle siebie w górę posługując się moimi a nie ich wynikami. 

Poprzez ten mobbing nie mam też żadnej koleżanki, żadnego towarzystwa, które pomogłoby mi wyjść z tej sytuacji - prawie wszyst=cy parli na szkło moim kosztem, a Ci, co byli "mili" nie wiedzieli jak mi pomóc lub nawet o tym nie myśleli.

 

A ja wciąż potrzebuję tego I-go doświadczenia - bo pracodawcy uwzięli się na mnie i nie chcą mi dać normalnej pracy - w sensie pracy po studiach.

Proszę mi pomóc w tej sprawie. Źle się czuję wobec tych, którym sama wmawiałam, jaką mam świetną drogę rozwoju. Miałam wrażenie, że tylko ja będę mieć po moich kierunkach pracę, gdyż nie "poszłam na łatwiznę" tj. większość moich znajomych, która wybrała łatwe studia, na których nie trzeba tak ciężko pracować jak na studiach zawodowych (kończących się tytułem typu "lekarz, artysta, inżynier). A jest jednak inaczej. Jednak nie zaakceptowano moich poglądów zawodowych, i nie wiem, dlaczego.

To, że studia mi się przedłużyły uznaję, za normalne, gdyż inżynierom w dawnych latach wszystkim się przedłużały studia i trwały o wiele lat więcej niż na uniwersytecie - po prostu są to ciężkie i trudne studia - i wśród nas jest to normalne, że studiujemy od 8 do 11 lat średnio. Więc nie wiem w czym rzecz, że nie znajduję ani jednego dobrego pracodawcy, który właściwie by mnie ocenił. Przecież o takich ludzi jak ja powinni się wszyscy bić - a tu nikt mnie nie docenia......

Proszę nie myśleć, że patrzę na Panią z góry przypadkiem. Wiem, że ludzie wybierają to, w czym potem zamierzają działać np. wedle upodobań, a ja nigdy nie chciałam po prostu iść w kierunkach uczenia kogoś lub w kierunkach badań na instytutach naukowych - dlatego rozumiem, że ktoś może mieć inne tory zawodowe dążąc do swojej kariery.

Gabrysia