Skocz do zawartości

Abyaby

Polecane posty

Najtrudniej zacząć...

32 letni kawaler, z niewielkim związkowym i towarzyskim stażem, leniwy, ale zarabiający. Ten wpis to mniej wołanie o pomoc czy poradę, a raczej próba trzeźwego spojrzenia na swoje dotychczasowe życie i wypuszczenie z siebie chociaż odrobiny pary. Zmotywował mnie do tego tekstu telefon. Tak, zwykły telefon. Obcy numer na wyświetlaczu. Chyba dość powszechny problem. Nadziwić się nie mogę, że pomimo tak wielu lat i rozmów, w dalszym ciągu dźwięk telefonu sprawia, że zaczyna ściskać żołądek, głos zaczyna się łamać, dłonie stają się wilgotne, a telefon wyciszony, rzucony w kąt, delikatnie, żeby przypadkowo go nie odebrać. "Przecież mogę nie odebrać, nie mieć go przy sobie, moje prawo". Tak, ale przy okazji nieprzyjemne poczucie, że znowu się przegrało ze swoimi słabościami, a i ta zwykła ciekawość kto i w jakim celu dzwonił, jest niezaspokojona.

Chowanie się za firankami po przeskrobaniu czegoś albo podczas nieoczekiwanej, niezapowiedzianej wizyty gości. Na rodzinnych obiadkach wpatrywanie się w stół przez kilka godzin, byleby uniknąć wzroku innych ludzi, a przede wszystkim Ich pytań. U paroletniego dziecka jest to niepokojące, ale przecież to jeszcze nie katastrofa. "Jest nieśmiały, z wiekiem się przełamie". 

Owszem, przełamałem się na tyle, żeby móc pracować. W obsłudze klienta, z bezpośrednim kontaktem z ludźmi. O ironio. Praca schematyczna, niesatysfakcjonująca, męcząca, często irytująca, nie pasująca do mojego charakteru, na czym cierpię ja, jak i klienci. Przyrządzanie hot dogów albo tankowanie LPG przez kilka lat nie jest niczym ambitnym. Nie kpię, wyrażam opinię. Z drugiej strony brak wykształcenia, przykre doświadczenie związane z bezrobociem, trudności w nawiązywaniu znajomości. Dlatego mija kolejny rok bez jakichkolwiek zmian. Kiepsko, ale stabilnie.

Na pewno stabilnie? Czuję, że odbija się ta moja bierność na mnie coraz mocniej. Uciekanie, chowanie się po lasach, unikanie jakichkolwiek spotkań, oszukiwanie samego siebie, sprawia, że widzę w lustrze wychudzonego, przygarbionego, posępnego i smutnego człowieka. Cieszy niewiele, ale z drugiej strony smuci jeszcze mniej. Wkrada się obojętność. Kiedyś chowałem się fizycznie, w sensie, że czując "zagrożenie", odchodziłem, przechodziłem na drugą stronę ulicy, omijałem, unikałem zajęć, spędzałem godziny w zaroślach, aż w końcu zamknąłem się w małym pokoju przed monitorem i z piwem w ręce. Dzisiaj zacząłem się chować, jak to ująć? Nie wiem. Jakby w sobie. Wyłączam się. Działam, wychodzę do tej pracy, wyjeżdżam czasem na rower, rozmawiam z ludźmi, ale bez planu, bez emocji, bez wczuwania się. Tak, jakby będąc obok, z poczucia powinności. Jakby wszystko, co się dzieję wokół mnie, było już poza moją kontrolą. Jakbym nie miał na nic wpływu, a jeżeli jeszcze jakiś mam, to koniec końców będzie on niewielki, nieistotny, a w najgorszym wypadku jedynie utrudniający innym życie.

Mętlik w głowie, gonitwy myśli, powracające wspomnienia, skupienie praktycznie już całej swojej uwagi na sobie sprawiło, że najczęstszym, co mówię sam do siebie albo do innych, to "nie wiem". I to jest prawdą. Tak bardzo nie ufam już swojej opinii, przez to, że od małego miałem problemy z podejmowaniem jakicholwiek decyzji, że najbezpieczniej jest powiedzieć "nie wiem". "Nie wiem", więc nie mogę podjąć konkretnej decyzji. Bo podjęcie konkretnej decyzji, to dopiero pierwszy krok. Następnym jest świadome działanie, odkrycie się, stanięcie naprzeciw nowemu, nieznanemu, rozmowa z drugim człowiekiem, trzecim, czwartym. Wchodzenie we współpracę... Teoretycznie brzmi to wspaniale, interesująco, ekscytująco, ale równocześnie tak skomplikowanie, wydające mi się tak trudnym, że na samą myśl zaczynam czuć niepokój, a ciało zaczyna się pocić.

W sumie, to może tyle mi wystarczy, pół dnia poświęciłem na sklecenie tych paru zdań. Ale poczułem się dzięki temu trochę bliżej siebie, miłe popołudnie. Niczego to nie zmienia, próbowałem już prowadzić dzienniki, rozgryzać, wspierać się filmami na YT, tekstami pomagającymi zrozumieć siebie, pokazującymi kierunek, jaki należy obrać, żeby sobie życie ułatwić, ale nie pomagało. Chyba nawet ich ilością tylko spotęgowałem poczucie zagubienia i bezradności. Muszę przyznać, że otwieranie się jest bardzo męczące. Pisząc i widząc te literki, patrząc na nie z dystansem, dociera, z jak niewielkimi problemami w skali całego świata ma się doczynienia. Zamartwiając się drobnostkami, analizując wszystko bez ustanku, sam sprawiłem, że te małe pchełki urosły do rozmiarów ledwo mieszczących się w głowie...

Nie mam zielonego pojęcia, co miałbym w kilka minut opowiedzieć zupełnie obcej osobie, siedząc naprzeciwko, ze świadomością, że pełna uwaga skupiona jest właśnie na mnie... Chyba pochwaliłbym słoneczną pogodę. Jeśli nie ufam samemu sobie, to jak mam zaufać innym?

PS. Nie, nie mam myśli samobójczych ani nie zostałem nigdy przez nikogo poważnie skrzywdzony. Nie przeżyłem żadnych traumatycznych chwil, które dałyby mi prawo czuć się tak, jak czuję, czyli nieadekwatnym, wyizolowanym, jakimś wykolejonym. Nie najgorszym z najgorszych, nawet na to mnie nie stać, ale... nikim.

Jeszcze tylko jedno. Podałem swój wiek na początku. Tak, tyle lat mam rocznikowo. W rozwoju zatrzymałem się w wieku 14/15 lat. Za już paroma siwymi włosami i zarostem, kryje się emocjonalnie i umysłowo nastolatek. I nie mam na myśli, że jestem "pozytywnie zakręcony", otwarty na świat, pełen tej młodej werwy do działania. Zatrzymałem się właśnie wtedy, kiedy przestałem myśleć o sobie "nieśmiały, ze swoim małym światem", a zacząłem widzieć siebie jako "niepokojąco dziwnego", oceniającego krytycznie wszystko, co się przed oczami pojawi, negatywnie nastawionego zadufańca, nienajlepiej dogadującego się z rówieśnikami. I właśnie wtedy zacząłem przed wszystkim uciekać, dosłownie i w przenośni. Bunt dojrzewającego? Pewnie tak. Nie ogarnąłem go, nie przeszedłem, tkwię w nim cały czas.

 

"Masło maślane" chyba wyszło, ale to jest pierwszy raz, kiedy próbuję o sobie cokolwiek napisać i upublicznić. Z drugiej strony, widać trochę dzięki temu, jaki bałagan w swojej głowie zrobiłem.

Pozdrawiam ciepło.

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Będzie jeszcze zabawniej, bo myślę o tym swoim poście cały czas. Odpowiem sobie sam. Słowo klucz, które sam napisałem. "Leniwy". To fakt, niecierpliwię się i denerwuję bardzo szybko. Szukam łatwych rozwiązań. Szybkich. Próbuję wprowadzać w swoje życie zmiany, które na tym wspomnianym wcześniej YT obejrzę, czy w jakiejś publikacji przeczytam. Ale niesystematycznie, na pół gwizdka. Łatwiej jest przecież wskoczyć w znany schemat, napić się piwka, zagłuszyć się muzyką, pierdoły w necie poczytać, popykać w jakąś gierkę, pooglądać dziewczynki. Odłożyć zmiany i myślenie w czasie, na jutro. Tylko to "jutro" nie nadchodzi.

Mam z tego powodu wyrzuty sumienia, bo rzeczywiście nie zrobiłem aż tak wiele, żeby te swoje lęki, obawy, skrzywienia, zmartwienia przełamać. Tak, jakbym czekał na magiczną pigułkę albo jeźdźca na wspaniałym ogierze, który przyjedzie i wskazując mi palcem swym serdecznym ścieżkę, ocali od cierpienia. Zacznę, spróbuję chociaż od odstawienia rozpraszaczy, żeby nie marnować komuś czasu...

 

Pozdrawiam.

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Gość
Odpowiedz...

×   Wklejony jako tekst z formatowaniem.   Wklej jako zwykły tekst

  Maksymalna ilość emotikon wynosi 75.

×   Twój link będzie automatycznie osadzony.   Wyświetlać jako link

×   Twoja poprzednia zawartość została przywrócona.   Wyczyść edytor

×   Nie możesz wkleić zdjęć bezpośrednio. Prześlij lub wstaw obrazy z adresu URL.

  • SKOCZ DO: 
    Księgarnia >>>> | Apteka >>>> | Uroda >>>> | Sport >>>> | Dziecięce >>>> | Moda >>>>

  • PODCASTY.jpg

  • Wpisy blogu

    • 0 komentarzy
      Plotka. Złośliwcy powiadają, że bywa to rodzaj przemocy pośredniej – dokuczania komuś okrężną drogą. Trochę straszne, bo – powołując się na dokument „Dylemat społeczny” – fake news roznosi się w sieci sześć razy szybciej niż fakt. Najwyraźniej rzeczywiście plotki są jak chwasty w ogrodzie; nawet jeśli zrywamy je, nowe rosną prędko. Czasami bywają to chwasty wyjątkowo toksyczne, bo używa ich się chociażby do mobbingu, gnębienia kogoś w miejscu pracy lub w związku z wykonywanym przez niego zajęciem. Na szczęście nie wszystkie plotki są takie złe. Na przykład ktoś kiedyś rozpowiedział, że podobno odziedziczyłem hotel. Kto by pomyślał, jak nagle i drastycznie może wzrosnąć atrakcyjność człowieka... 😆 Tak czy inaczej, uważajmy z tym plotkowaniem i pamiętajmy: plotka niewiele mówi o danej osobie – znacznie więcej o człowieku, który w nią wierzy. Miłego dnia.
    • 0 komentarzy
      Kolejny podcast z cyklu psychologia relacji bez cenzury: 10 zjawisk, które psują związki. Psychologia miłości w kontekście czynników, które mogą zakłócić lub nawet przyczynić się do zakończenia relacji. 
       
       
       
    • 0 komentarzy
      Kiedy ostatnio dane ci było doświadczyć głębokiego relaksu, któremu towarzyszy stan błogości, poczucia harmonii wewnętrznej i kojącego spokoju? Mam nadzieję, że miewasz takie odczucia nierzadko. Jeśli jest jednak inaczej, rozważmy, co można zrobić, aby sytuację poprawić. Wersja audio poniżej, a wersja tekstowa tutaj.
       
       
    • 0 komentarzy
      Nadciąga weekend i być może niektórzy poświęcą chwilę albo dwie na jakiś serial. Nie mam na to za dużo czasu, więc wolę za często do tego typu produkcji nie zasiadać, bo niekiedy ciężko oderwać się. Wstrzemięźliwość we wszystkim – nawet we wstrzemięźliwości, więc robię wyjątki. Jako psycholog cenię barwne postacie, interesujące relacje i tym samy interakcje między bohaterami. Dramaturgia, wątki psychologiczne i niecodzienny obyczajowy kontekst też mają znaczenie. Jeśli zatem ktoś podziela sympatię do takich klimatów, może sięgnąć po „Po złej stronie torów”. Fabuła wciąga, ale jest to zarazem studium głęboko dysfunkcyjnej rodziny, która próbuje sobie radzić w obliczu splotu fatalnych okoliczności. A charaktery poszczególnych postaci zdecydowanie tego nie ułatwiają. Pierwszy sezon jest fenomenalny, natomiast pomimo słabszej jakości sezonu trzeciego, nawet tam dochodzi do takich scen, które wstrząsają nami na tyle mocno, że aż przydałyby się pasy bezpieczeństwa. Mocne. Podobało mi się. A Wy co polecacie?
    • 0 komentarzy
      Feministki głoszą hasło "przemoc ma płeć" (w domyśle - męską). Tymczasem chociażby raport "Diagnoza przemocy wobec dzieci 2023" wskazuje, że: "Sprawcami przemocy psychicznej i fizycznej wobec dzieci ze strony bliskich dorosłych najczęściej byli rodzice - ojcowie (odpowiednio, 39% i 35%) i matki (odpowiednio 43% i 31%)." Niechętnie pokazuje się tego typu dane, ale warto je znać mimo że uporczywie marginalizuje się takie informacje, co stanowi element kultury anulowania (cancel culture, cenzura tego co nie przystaje do ideologii).
      Zachowujmy trzeźwy osąd i wielką czujność, empatię, kiedy widzimy przekazy niewiarygodnie tendencyjne, jednostronne, a przy tym ewidentnie używane do celów politycznych, propagandowych czy nastawione na promocję różnych fundacji pozyskujących środki z budżetów publicznych oraz innych źródeł (w grę często wchodzą bardzo duże kwoty). W takich wypadkach istnieje bowiem ogromne ryzyko, że zostaniemy zmanipulowani lub okłamani. 



  • Ważna informacja

    Chcąc, by psycholog ustosunkował się do pytania zadanego na forum, należy we wstępie podać swój wiek oraz swoją płeć i spełnić warunki podane w instrukcji darmowej porady. Psycholodzy udzielają odpowiedzi w miarę możliwości czasowych. W razie doświadczania nasilonych myśli samobójczych należy skontaktować się z numerem 112 by uzyskać ratunek. Doświadczając złego samopoczucia lub innych problemów można rozważyć też kontakt z telefonami zaufania i pomocowymi - niektóre numery podane są tutaj.

  • 05e7f642-357a-49b3-b1df-737b9aa7b7a1.jpg

  • SKOCZ DO:

  • PODCASTY-OCALSIEBIEpl.jpg

  •  
  • Podcasty i filmy o psychologii

  • Książki o rozwoju osobistym i psychologii

    83eaf72d-ea6e-4a48-ab5f-9aefa9423f3d.jpg

×
×
  • Utwórz nowe...

Ważne informacje

Używając strony akceptuje się Warunki korzystania z serwisu, zwłaszcza wykorzystanie plików cookies.