Problemy z dzieckiem 3. 5 letnim

[A.p.07@wp.pl]

Witam. Mam synka ktory ma 3 lata i 3mc. Mój problem polega na tym że dziecko od dłuższego czasu mówi że mnie nie kocha, że chce do taty itp. Bije mnie, obraża, tzn mówi np ze jestem głupia, że jestem chamem, że mnie nie lubi, nie kocha. Problem zaczął się ok 6mc temu. Mój partner jest  ciężkim człowiekiem. Kocha dziekco bardzo, zajmuje się itp. Podważa moj autorytet. Jak ja każe dziecku np iisc się myć to tata ulega i np idzie się bawić a później myć. Do mnie odnosi się źle. Tzn, czepia się, jest miedzy nami 10 lat różnicy więc większość moich decyzji i to co robię jest dla niego nieodpowiednia. Jak się kłócimy, i dziecko jest blisko mówi np ze jestem głupia, nie myślę nad tym co robię itp. Problem jest również taki ze on pracuje w domu, prowadzi firmę i ciągle jest blisko. Więc dziecko jak chciało się z nim bawic itp. Leciało do niego, krzyczało płakało a on przychodził i miał do mnie pretensje że nie może pracować bo ja nie umiem się zająć dzieckiem. Na każde krzyknięcie przylatywal i go zabierał np do zabawy. A mi się obrywalo, bo nie daje sobie rady z dzieckiem. A dziecko wtedy ucieka ode mnie leci do taty i krzyczy że mama chce go zabrać od taty. A tatuś nieraz mu mówił że np tata już idzie go uratować bo tak go kocha. I tak w kółko. Teraz ja jestem zła mama. Bo ja wymagam żeby np umyl żeby itp. Albo jak wpadnie w histerie to czekam aż się wykrzyczy, tłumaczę.. A tata przychodzi i mówi np ze jak ja mogę tak katować i męczyć dziecko, żeby tak krzyczalo. Nie mam już naprawdę sił do tego. Bo cokolwiek zrobię wszystko jest źle. Rozmawiałam, próbowałam ale partner nie rozumie o co mi chodzi. Ma ciągle pretensje że przeze mnie nie może pracować bo musi zajmować się dzieckiem, ale jak ja mam się nim zajmować jak on chwilę się że mną pobawi i zaraz jest znudzony i ma w głowie tylko tate. Wiecznie gdzie jest tata, dlaczego pracuje, dlaczego ja mu nie pozwalam iść do taty.. Jak mu zabronię coś to mówi że zaraz będzie krzyczał, bil itp jak mu nie pozwolę.. Kocham dziecko najmocniej na świecie ale naprawdę już nie wiem co mam robić i jak się zachowywać. Jak mi mówi takie słowa jest mi bardzo przykro. Bo kocham go nad życie.id urodzenia jestem z nim w domu. Dbam, karmie, pamiętam o wsaywkfim tj leki, karmienie, zeby mu wssyetko kupić co potrzebne o czym mój partner nje ma pojęcia. On jest tylko do zabawy ciągłej. I wiecznie chodzi, a dzieckiem i mówi jak on go kocha, jak on ciężko pracuje dla niego żeby miał na wszystko itp. A jak coś jest nie tak to potrafi np powiedzieć bierz to dziekco. Jak doszło parę razy do Wielkiej histeria i sam sobie z nim poradzić nie mógł.. Przepraszam że haos ale musiałam to z siebie wyrzucic, chociaż z małej ilości. Może ktoś będzie umiał  mi coś doradzić? Pozdrawiam. 

[psycholog Magda Waśko]

Dzień dobry, 

czytam, że macierzyństwo stanowi dla Pani wyzwanie, przynosi aktualnie wiele emocji, zmęczenie, bezradność. Dba Pani o dziecko najlepiej jak Pani potrafi, kocha je Pani, zależy Pani na tym, żeby było zdrowe, najedzone, czyste. To bardzo dużo  Dziecko przejawia agresywne zachowania, które są dla niego na ten moment najbardziej dostępne i przynoszą jakiś efekt - niespełna czterolatek nie dysponuje jeszcze takim wachlarzem działań, jak dorośli, więc sięga po to, co zna. Proszę pamiętać, że gdy dziecko kopie, krzyczy, mówi do Pani słowa, które ranią - to znaczy, że jakieś jego potrzeby nie są zaspokojone w tym momencie. Bardzo ważne jest to, że pomimo trudności ma Pani siłę sięgać po pomoc, szukać rozwiązań, a jednocześnie kochać swoje dziecko i nie odsuwać się od niego. Obecność mamy, która mimo wszystko jest gotowa zająć się dzieckiem, dać mu ciepło, zrozumienie, jest bardzo istotna. 

Czytam, że trudności z zachowaniem dziecka mogą wynikać przede wszystkim z Pani relacji z mężem. Zachowanie dziecka często jest odzwierciedleniem związku rodziców. Być może warto wspólnie zastanowić się, jakie Państwa działania są korzystne, a jakie nie? Kiedy Wasze dziecko zachowuje się spokojniej? Jak możecie wspólnie pomóc dziecku? Co dziecko osiąga swoim zachowaniem - może więcej uwagi, bliskości, obecności? Niekiedy dzieci preferują zachowywać się "niegrzecznie", bo tylko wtedy dostają odpowiednią ilość czasu, uwagi, a gdy są "grzeczne", to rodzice zajmują się sami sobą. Warto się temu poprzyglądać i dążyć do robienia więcej tego, co działa. Być może zauważa Pani już te sytuacje, których nie warto powtarzać, tylko popróbować czegoś innego. To może być trudne przy braku wsparcia ze strony partnera, chociaż pisze Pani o nim, że bardzo kocha swoje dziecko. Warto skorzystać z tej miłości do zbudowania dobrej relacji między Waszą trójką. Proszę jednocześnie pamiętać o sobie i zaspokajaniu swoich potrzeb - gdy Pani będzie czuła się bardziej spokojna, wypoczęta, sprawcza, niezależna, to dziecko z pewnością to zauważy. 

Być może pomocne będzie skonsultowanie się ze specjalistą psychologiem indywidualnie lub podjęcie terapii z mężem - czasem przydaje się wsparcie. Zachęcam do zapoznania się z książkami Jespera Juula, np. "Nie z miłości" lub "Twoje kompetentne dziecko", te pozycje są niezmiernie pomocne dla rodziców.

Pozdrawiam, 

Magda Waśko