Uzależnienie

[olamik]

Witam mam 28 lat i mam dwójkę małych dzieci 6  tygodniowa i prawie dwuletnią córkę. Mój problem polega na uzależnieniu. Mieszkałam z facetem uzależnionym od narkotyków nie mogłam sobie z nim poradzić więc pojechalam z córką w ciąży do rodziców. Przeprowadziłam się bo zależy mi na naszej rodzinie i nie chciałam żeby nasze dziecko patrzalo jak tata się niszczy bo nie wiedziałam że pójdzie się leczyć. Poszedł się leczyć i stara sie. A rodzicami się rozczarowałam bo myślałam że przestali pić i ranić słownie. Ale okazało się że nie. Jestem bardzo rozdarta w nie wiem co robić czy wyprowadzić się od rodziców i odciąć się, zająć się partnerem i jego uzależnieniem. Czy zostanie na miejscu i walczęnie o rodzicow. Dodam że chce być z partnerem i on widzi swoje uzależnienie a rodzice nie widzą. A jak mówię rodzicom o terapii to jestem najgłupsza czarna owca. Co robić w takiej sytuacji. 

[Gość]

Odsunąć ich od siebie to jedyne wyjście. Osoba uzależniona żeruje na tym i myśli tylko o sobie i nałogu! Miałem tego dobitny przykład kiedy mama chorowała, żadnej pomocy. To ludzie kompletnie oderwani od rzeczywistości.

A poszukać zdrowszych relacji które będą coś wnosić i budować wartości, dawać nadzieję na lepsze jutro

Wiem że to żadna rada w tym wszystkim, ale jak chcesz zadbać o siebie i dzieci nie ma innego wyjścia. Pytanie jest tylko takie: na ile odsuniesz ich od siebie i na co pozwolisz...