STRES, NAPADY SZAŁU, FURIA

[petitecherry]

Jestem 23-letnią samotną matką dwuletniego chłopca. Od niemal 3 lat sama utzrymuję dom, najpierw ex-narzeczonego nieroba, później matkę, która od lat rusza się ze swojego pokoju najdalej do pobliskiego sklepu. Bieda az piszczy. Ciągłe problemy finansowe, samotne wychowywanie wymagającego dwulatka i utrzymywanie matki, która mimo moich próśb, płaczu, krzyku i wołania o wsparcie ma to głęboko w czterech literach. No szlag mnie trafia. Zmagam się z ciągłymi wahaniami nastroju, wybuchami płaczu furii, ciągle się awanturuję, nie chce mi się wracać z pracy do domu, a syna najchętniej zabierałabym ze sobą wszędzie, byle nie wracac do wlasnego m2. Patrzeć nie mogę na własną matkę, rzygać mi się chce jak ją widzę kurwica mnie strzela. Ciągle tylko daj pieniadze, to trzeba zapłacić, tamto trzeba zapłacić/kupić. NO DO KURWY NĘDZY. Przez jej nieróbstwo musiałam się zadłużyć, żeby mieć za co przetrwać. Sprzątam, piorę, gotuję, wychwuję syna, pracuję. Często wychodząc z domu nawet na 12h nie biorę ze sobą jedzenia, żeby zaoszczędzić podczas gdy w domu zostawiam obiad i jedzenie tak, aby tylko oni mieli co zjeść. Staram się jakoś wyciszyć kąpielami, spacerami, sportem, ale to nic nie pomaga. Czesto slysze od matki, ze jestem egoistką. Wybucham płaczem i nawet jedząc batona czuję się jak gówno bo sobie kupiłam a do domu nie, ale ze mnie jebana egoistka. Nie potrafie normalnie funkcjonowac w spoleczenstwie, brak mi asertywnosci. POMOCY! Bo tracę wszelkie chęci do życia ...

[psycholog Mirela Batog]

@petitecherry

zachęcam Cię do poszukania wsparcia w ośrodkach takich jak Centrum Praw Kobiet, aby dowiedzieć się dokładnie, jakie prawa przysługują Ci w tej sytuacji. Jesteś matką dla swojego synka i nie musisz być matką dla swojej matki. Masz prawo bronić swoich granic, swoich potrzeb i swoich wartości. Masz prawo być egoistką i stawiać swoje potrzeby na pierwszym miejscu. Nie wiem z jakich powodów Twoja mama nie partycypuje finansowo w utrzymaniu domu, jednakże Ty nie możesz być obarczona tak olbrzymią presją. Długotrwały stres odbija się niekorzystnie na Twoim zdrowiu i samopoczuciu. Wszystkie te objawy, o których piszesz mogą być wynikiem długotrwałej presji, braku wsparcia i poczucia braku nadziei na zmianę. W tej sytuacji zachęcam Cię do zebrania informacji o wszelkich możliwych sposobach wsparcia Ciebie, jako samotnej mamy, zadbania o swoje zdrowie psychiczne- samoocenę, poczucie sprawczości, asertywności. Dalsze przeżywanie tak silnej presji i trudnych emocji niechybnie odbije się na Twoim zdrowiu oraz na dziecku. Należy Ci się pomoc i wsparcie, należy Cię dobre życie i niezależność.

Pozdrawiam serdecznie

Mirela Batog

[Khiz8776@gmail.com]

Ja niestety też cierpię na takie napady histerii i agresji bardzo szybko jest mnie wyprowadzić z równowagi. Jestem z partnerem od 5 lat razem mamy 2 córeczki 15 mies i 3 lata lecz odkąd urodziłam pierwszą córkę przestało się między nami układać. Będąc w ciąży przeczytałam na jego telefonie wiadomośći do innych dziewczyn z Którymi byl w stałym kontakcie kiedy pracował za granicą. Postanowiliśmy dac sobie szansę lecz od tamtego czasu moja samoocena jest zanizona nie potrafię zaufać sprawdzam gO i bez przerwy czuje lek strach że znów to zrobi że mnie oszuka że odejdzie ze nas zostawi. Przy każdej kłótni rozpetuje ogromna awanturę mam napady histerii płaczu nie potrafię jeść spać ani normalnie funkcjonować kiedy się między nami psuje. Wyzywamy sie oboje okropnymi słowami przy każdej kłótni.chcialabym na nowo uwierzyć w siebie zacząć cieszyć się życiem i walczyć o rodzinę o nasz związek bo bardzo kocham mojego partnera i chce żebyśmy stworzyli wkoncu prawdziwa rodzinę w której panuje spokój i radość z każdego dnia .

[Khiz8776@gmail.com]

32 minuty temu, Khiz8776@gmail.com napisał:

Mam na imię Karina mam 28 latJa niestety też cierpię na takie napady histerii i agresji bardzo szybko jest mnie wyprowadzić z równowagi. Jestem z partnerem od 5 lat razem mamy 2 córeczki 15 mies i 3 lata lecz odkąd urodziłam pierwszą córkę przestało się między nami układać. Będąc w ciąży przeczytałam na jego telefonie wiadomośći do innych dziewczyn z Którymi byl w stałym kontakcie kiedy pracował za granicą. Postanowiliśmy dac sobie szansę lecz od tamtego czasu moja samoocena jest zanizona nie potrafię zaufać sprawdzam gO i bez przerwy czuje lek strach że znów to zrobi że mnie oszuka że odejdzie ze nas zostawi. Przy każdej kłótni rozpetuje ogromna awanturę mam napady histerii płaczu nie potrafię jeść spać ani normalnie funkcjonować kiedy się między nami psuje. Wyzywamy sie oboje okropnymi słowami przy każdej kłótni.chcialabym na nowo uwierzyć w siebie zacząć cieszyć się życiem i walczyć o rodzinę o nasz związek bo bardzo kocham mojego partnera i chce żebyśmy stworzyli wkoncu prawdziwa rodzinę w której panuje spokój i radość z każdego dnia .