Nowe miasto, nowe zycie

[Moniśka1101]

Mam 25lat i jestem kobietą  .Od miesiąca czasu nie pracuje ponieważ miałam źle relacje z szefową (gnębiła mnie).Niedawno skończyłam szkole .Planuje przeprowadzić się do Warszawy.Ale szczerze mówiąc boję się tego, jestem z małej miejscowości .W mojej okolicy nie ma pracy ,panuje bezrobocie .Chce wynająć pokój i szukać pracy w Warszawie.Czekam na odpowiedź w sprawie mieszkania.Mam odłożone pieniądze żeby przeżyć że 2 miesiące nie majac źródła dochodu.Bylam w piątek w Warszawie . Przeraziło mnie to miasto , czułam się zagubiona .Nie znalazłam mieszkania które miałam wynająć .I wróciłam  z podkulonym ogonem.Ale na szczęście wróciłam z dzielnicy do centrum na autobus z jedną przesiadka .Wiem ze w mojej miejscowości nie znajdę pracy , w innej też jest mało .Nie mogę iść na taśmę bo mam problem z kręgosłupem.Co ja mam robić ?Jak byłam nastolatką to mieszkam w bursie ,znalazłam mieszkanie do wynajęcia z koleżankami , później jak pracował też wynajęłam mieszkanie bez niczyjej pomocy.W moim rodzinnym domu nie mogę mieszkać że względu na przemoc psychiczna i alkohol

[psycholog Magda Waśko]

Dzień dobry, 

czytam, że stoi Pani przed ważną decyzją. Pisze Pani o chęci zmiany miejsca zamieszkania i pracy. Zrobiła już Pani dużo w tym kierunku - uzbierała Pani pieniądze, jest Pani w trakcie szukania mieszkania, odważyła się Pani pojechać samodzielnie do Warszawy. Czuję w Pani wypowiedzi dużą determinację, wie Pani, co Pani nie służy - złe traktowanie w pracy, przemoc i alkohol w domu rodzinnym, praca fizyczna. Świetnie, że Pani to sobie uświadomiła, to mi mówi, że ma Pani motywację do zmiany i zadbania o siebie. 

Boi się Pani tych zmian i to jest normalne. Czytam, że w przeszłości podejmowała już Pani odważne kroki pomimo młodego wieku - jako nastolatka mieszkała Pani w bursie, później mieszkała Pani z koleżankami, w końcu samodzielnie wynajęła Pani mieszkanie. Ma Pani za sobą dużo doświadczeń i z nich może Pani czerpać siłę do działania. Być może pomocne będzie poszukanie wsparcia, odpowiedzenie sobie na pytanie, co by było pomocne w tym, żeby zrealizować swój plan. Czasem potrzebna jest pomoc, bo ciężko działać całkowicie samodzielnie i nie ma w tym nic złego. Przydatne może też okazać się spojrzenie na siebie z wyrozumiałością i troską - ma Pani prawo czuć się zagubiona, przerażona. 

Trzymam kciuki, podziwiam Pani determinację, odwagę i otwartość. Życzę powodzenia na drodze tworzenia rozwiązań i dbania o siebie. 

Magda