Skocz do zawartości

Problem z zaufaniem / zazdrością


Rghast90

Polecane posty

Witam!

Szukam pomocy - od dłuższego czasu zastanawiam się nad pewną kwestią, i mam już tak duży mętlik w głowie, że nie wiem co myśleć.

Postaram się jak najzwięźlej opisać swoją sytuację. Byłem w związku z partnerką (nazwijmy ją S) przez 3 lata. Mieszkaliśmy razem za granicą. Po dłuższym czasie zaczęło się między nami psuć. Było kilka kwestii które nas poróżniły, zarówno drobiazgi, jak i poważniejsze. Poza tym odbił się na nas pobyt za granicą - brak znajomych i tym podobne. Po tych trzech latach S postanowiła odejść. Nie chciałem tego, kochałem ją, chciałem spróbować naprawić nasz związek, jednak S twierdziła, że już za późno, że nie czuje tego, co wcześniej. Odeszła i musiałem się z tym pogodzić. Co dla mnie istotne i bardzo bolesne, to fakt, że jeszcze jak byliśmy razem, pod koniec, zauroczyła się w innym facecie, współpracowniku. Ukrywała to przede mną. Wiem, że spotkała się z nim poza pracą co najmniej kilka razy (zachowałem się nie fair - przeczytałem jej wiadomości na komunikatorze - zrobiłem to, bo czułem, że coś jest nie tak). Twierdzi, że nigdy mnie z nim nie zdradziła - mimo moich problemów z zaufaniem do S, uwierzyłem jej. Co do zaufania - przed rozpoczęciem związku z S mocno się wahałem; wiem, że w przeszłości wielokrotnie zdradzała swojego byłego partnera, poza tym często zmieniała facetów. Mimo wszystko podjąłem tę próbę i tego nie żałowałem: S się pod pewnymi względami zmieniła, kochaliśmy się i byliśmy szczęśliwi. Prawie do samego końca. 

Po rozstaniu pozostaliśmy przyjaciółmi. Nie wiedziałem czy była to dobra decyzja, jednak nie wyobrażałem sobie zrywać z nią kontaktu - poza partnerką, była moim najlepszym przyjacielem i najbliższą mi osobą. Wielokrotnie żałowałem decyzji o pozostaniu w przyjacielskiej relacji - cierpiałem, gdy przypadkiem, bądź nie, dowiadywałem się o jej kolejnych relacjach z innymi facetami. Odnosiłem wrażenie, że w pewnym sensie wróciła do starych nawyków.

Po około roku od rozstania S postanowiła, że przeprowadza się do innego, większego miasta. Po krótkim czasie po jej wyjeździe przyznała, że ukryła przede mną, że nie wyjechała sama. Wyjechała z kolejnym facetem (to już trzeci, odkąd się rozstaliśmy). Wtedy coś we mnie pękło, postanowiłem zerwać z nią kontakt i wrócić do Polski. Tak też zrobiłem (do Polski wróciłem po kolejnych kilku miesiącach). Mieliśmy sporadyczny kontakt przez kolejne dwa lata. To był dla mnie trudny czas. Mimo, że cierpiałem przez nią, to bardzo tęskniłem i wciąż coś do niej czułem.

Spotkaliśmy się pół roku temu, w grudniu, w Polsce. Porozmawialiśmy długo i szczerze i wyszło na wierzch, że wciąż się kochamy. Pomimo wszystkich krzywd które sobie wyrządziliśmy (ja też nie byłem święty). Bardzo się też zmieniliśmy, zmieniły się nasze spojrzenia na wiele kwestii. Postanowiliśmy spróbować jeszcze raz. Jednym z naszych postanowień było prowadzenie związku powoli i rozmawianie o wszystkich problemach. Mieliśmy widywać się raz/dwa razy w miesiącu (S wciąż mieszka za granicą). Jest to nam w pewnym sensie na rękę (prowadzenie związku bez pośpiechu, powoli), a jednocześnie prawie codziennie rozmawiamy na kamerce / telefonicznie. Niestety, od marca to jedyna możliwość (ze względu na pandemię). Mówiąc w skrócie, myślę, że układa nam się naprawdę dobrze, pod wieloma względami znacznie lepiej niż kiedyś (dojrzeliśmy, rozmawiamy na wiele tematów, mamy znacznie lepszą komunikację). Pomimo przeszkody, jaką jest odległość, dajemy radę i jesteśmy szczęśliwi.

A teraz do sedna mojego problemu: jakiś czas temu dowiedziałem się, że S spotyka się z, jak go nazywa, "kolegą". Ten kolega, to ten sam facet, z którym wyjechała do większego miasta. Nie była z nim w związku, prawdopodobnie miała z nim tylko relację seksualną; jak długo? Nie wiem. W każdym razie od dawna jest tylko kolegą. Zabolało mnie to. Postanowiłem z nią o tym porozmawiać. Powiedziałem, że czuję się z tym faktem bardzo niekomfortowo, zwłaszcza, że to TEN facet. Napomknęła, że może zerwie z nim relację. Powiedziałem na to, że to jej decyzja: nie mam zamiaru jej niczego nakazywać / zabraniać. 

Minął krótki czas, temat ucichł. Wrócił, gdy okazało się, że S wciąż się z nim spotyka. Uznała, że nie ma w tej znajomości nic złego, że to tylko kolega, na dodatek jeden z nielicznych (poza nim ma jeszcze jedną koleżankę). 

Czuję dyskomfort i zazdrość. Czuję się też chyba trochę upokorzony. Po pierwsze mam problemy z zaufaniem, związane z przeszłością, a ta sytuacja wcale tego nie ułatwia. Mówiłem o tym S. Po drugie czuję, że S w pewnym sensie ukrywa tę znajomość, nic nie mówi o nim, o tej relacji, nie wiem nic. Wiem tylko, że spotykają się we dwójkę, nie mają wspólnych znajomych. O tej niewiedzy też jej mówiłem, na co odpowiedziała, że nic nie mówi, bo boi się mojej reakcji. Po trzecie, cała sytuacja wydaje mi się dziwna: facet i kobieta, których łączyło coś więcej, spotykają się razem, w koleżeńskiej atmosferze? Ciężko mi uwierzyć w taką czysto koleżeńską relację. Może to dlatego, że nigdy się nigdzie z taką nie spotkałem.

Myślałem o tym wszystkim często i wiem że nic nie wiem. Zastanawia mnie, czy moja zazdrość jest niezdrowa, czy jestem nie fair, czując się z tym niekomfortowo? Czy może też S zachowuje się nie w porządku w stosunku do mnie? Dzisiaj wyobraziłem sobie sytuacje odwrotną: gdyby to S była zazdrosna o moją relację z jakąś "koleżanką", to zrobiłbym wszystko, żeby mi ufała i czuła się bezpiecznie; przede wszystkim mówiłbym co, gdzie, jak i kiedy, nie miałbym nic przeciwko żeby S ją poznała.  Ale dotarło też do mnie, że w tej myśli koleżanka to koleżanka i tyle. A nie "koleżanka", z którą miałem kiedyś romans i ukrywałem to przed S; w takiej sytuacji nie ma opcji, żebym utrzymywał z taką kontakt, będąc w związku z S. To wszystko mocno utrudnia fakt, że w tym momencie nie mamy nawet możliwości spotkania.

Bardzo przydałaby mi się opinia z zewnątrz, rzut okiem na sytuację, może jakaś rada. Z góry dziękuję!

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Gość
Odpowiedz...

×   Wklejony jako tekst z formatowaniem.   Wklej jako zwykły tekst

  Maksymalna ilość emotikon wynosi 75.

×   Twój link będzie automatycznie osadzony.   Wyświetlać jako link

×   Twoja poprzednia zawartość została przywrócona.   Wyczyść edytor

×   Nie możesz wkleić zdjęć bezpośrednio. Prześlij lub wstaw obrazy z adresu URL.

  • SKOCZ DO: 
    Księgarnia >>>> | Apteka >>>> | Uroda >>>> | Sport >>>> | Dziecięce >>>> | Moda >>>>

  • PODCASTY.jpg

  • Wpisy blogu

    • 0 komentarzy
      Plotka. Złośliwcy powiadają, że bywa to rodzaj przemocy pośredniej – dokuczania komuś okrężną drogą. Trochę straszne, bo – powołując się na dokument „Dylemat społeczny” – fake news roznosi się w sieci sześć razy szybciej niż fakt. Najwyraźniej rzeczywiście plotki są jak chwasty w ogrodzie; nawet jeśli zrywamy je, nowe rosną prędko. Czasami bywają to chwasty wyjątkowo toksyczne, bo używa ich się chociażby do mobbingu, gnębienia kogoś w miejscu pracy lub w związku z wykonywanym przez niego zajęciem. Na szczęście nie wszystkie plotki są takie złe. Na przykład ktoś kiedyś rozpowiedział, że podobno odziedziczyłem hotel. Kto by pomyślał, jak nagle i drastycznie może wzrosnąć atrakcyjność człowieka... 😆 Tak czy inaczej, uważajmy z tym plotkowaniem i pamiętajmy: plotka niewiele mówi o danej osobie – znacznie więcej o człowieku, który w nią wierzy. Miłego dnia.
    • 0 komentarzy
      Kolejny podcast z cyklu psychologia relacji bez cenzury: 10 zjawisk, które psują związki. Psychologia miłości w kontekście czynników, które mogą zakłócić lub nawet przyczynić się do zakończenia relacji. 
       
       
       
    • 0 komentarzy
      Kiedy ostatnio dane ci było doświadczyć głębokiego relaksu, któremu towarzyszy stan błogości, poczucia harmonii wewnętrznej i kojącego spokoju? Mam nadzieję, że miewasz takie odczucia nierzadko. Jeśli jest jednak inaczej, rozważmy, co można zrobić, aby sytuację poprawić. Wersja audio poniżej, a wersja tekstowa tutaj.
       
       
    • 0 komentarzy
      Nadciąga weekend i być może niektórzy poświęcą chwilę albo dwie na jakiś serial. Nie mam na to za dużo czasu, więc wolę za często do tego typu produkcji nie zasiadać, bo niekiedy ciężko oderwać się. Wstrzemięźliwość we wszystkim – nawet we wstrzemięźliwości, więc robię wyjątki. Jako psycholog cenię barwne postacie, interesujące relacje i tym samy interakcje między bohaterami. Dramaturgia, wątki psychologiczne i niecodzienny obyczajowy kontekst też mają znaczenie. Jeśli zatem ktoś podziela sympatię do takich klimatów, może sięgnąć po „Po złej stronie torów”. Fabuła wciąga, ale jest to zarazem studium głęboko dysfunkcyjnej rodziny, która próbuje sobie radzić w obliczu splotu fatalnych okoliczności. A charaktery poszczególnych postaci zdecydowanie tego nie ułatwiają. Pierwszy sezon jest fenomenalny, natomiast pomimo słabszej jakości sezonu trzeciego, nawet tam dochodzi do takich scen, które wstrząsają nami na tyle mocno, że aż przydałyby się pasy bezpieczeństwa. Mocne. Podobało mi się. A Wy co polecacie?
    • 0 komentarzy
      Feministki głoszą hasło "przemoc ma płeć" (w domyśle - męską). Tymczasem chociażby raport "Diagnoza przemocy wobec dzieci 2023" wskazuje, że: "Sprawcami przemocy psychicznej i fizycznej wobec dzieci ze strony bliskich dorosłych najczęściej byli rodzice - ojcowie (odpowiednio, 39% i 35%) i matki (odpowiednio 43% i 31%)." Niechętnie pokazuje się tego typu dane, ale warto je znać mimo że uporczywie marginalizuje się takie informacje, co stanowi element kultury anulowania (cancel culture, cenzura tego co nie przystaje do ideologii).
      Zachowujmy trzeźwy osąd i wielką czujność, empatię, kiedy widzimy przekazy niewiarygodnie tendencyjne, jednostronne, a przy tym ewidentnie używane do celów politycznych, propagandowych czy nastawione na promocję różnych fundacji pozyskujących środki z budżetów publicznych oraz innych źródeł (w grę często wchodzą bardzo duże kwoty). W takich wypadkach istnieje bowiem ogromne ryzyko, że zostaniemy zmanipulowani lub okłamani. 



  • Ważna informacja

    Chcąc, by psycholog ustosunkował się do pytania zadanego na forum, należy we wstępie podać swój wiek oraz swoją płeć i spełnić warunki podane w instrukcji darmowej porady. Psycholodzy udzielają odpowiedzi w miarę możliwości czasowych. W razie doświadczania nasilonych myśli samobójczych należy skontaktować się z numerem 112 by uzyskać ratunek. Doświadczając złego samopoczucia lub innych problemów można rozważyć też kontakt z telefonami zaufania i pomocowymi - niektóre numery podane są tutaj.

  • 05e7f642-357a-49b3-b1df-737b9aa7b7a1.jpg

  • SKOCZ DO:

  • PODCASTY-OCALSIEBIEpl.jpg

  •  
  • Podcasty i filmy o psychologii

  • Książki o rozwoju osobistym i psychologii

    83eaf72d-ea6e-4a48-ab5f-9aefa9423f3d.jpg

×
×
  • Utwórz nowe...

Ważne informacje

Używając strony akceptuje się Warunki korzystania z serwisu, zwłaszcza wykorzystanie plików cookies.