Skocz do zawartości

Czemu wszystkich odrzucam?


Polecane posty

Dzień dobry,

jestem studentka, 21 lat. Życie mam ogólnie udane - chodzę na imprezy, flirtuje z chłopakami, mam dorywcze prace. Moim problemem jest to w jaki sposób prowadzę swoje relacje romantyczne, bycmoze również te nieromantyczne. Przez ostatnie 2 lata (odkąd wyprowadziłam się od rodziców) powtarzam jeden schemat: poznaje chłopaka, któremu się podobam (on mi wcale nie musi, i tak jestem w stanie go wyidealizowac), spędzam z nim mnóstwo czasu, szybko się otwieram i ufam, rzucam się w wir zwierzeń, planów, wyznań... czasem związek staje się oficjalny, czasem nie. Po czasie ok 3-4 miesięcy moja aktualna miłość życia zazwyczaj odsuwa się ode mnie, nagle zrywa kontakt. Jeśli był to oficjalny związek, przy zerwaniu zazwyczaj padają słowa „nie ułatwiałaś mi bycia z tobą” „ciężko mi było z tobą”. Z czego to wynika? Otóż w momencie gdy czuje się komfortowo, robię się potwornie namolna, nachalna, przez co partner się odsuwa, wiec ja prowokuje kłótnie w celu zwrócenia na siebie uwagi. Podobna strategie stosowalam z rodzicami w okresie dojrzewania - zostawiałam na wierzchu papierosy, żeby chociaż przez chwile ze mną rozmawiali (jestem średnim dzieckiem). Próbuje zainicjować jakieś sceny zazdrości, dramatyzuje, zachowuje się okropnie po prostu do tego stopnia ze mi wstyd. 

Kazde rozstanie bardzo mocno przeżywam, bardzo się obwiniam, rozmyślam nad nim dniami i nocami. Przechodzi mi dopiero gdy pojawia się ktoś inny i jest ta sama historia.

nie pomaga tez fakt, ze w gdy pojawia się nowy, zaczynam ignorować swoje koleżanki (przyjaciółek nie mam) i cała energię poświęcam jemu. 

nie pomaga również fakt, ze duża role w tych znajomościach gra alkohol i narkotyki (od 19 rż raz na rok lub półtora zdarza mi się miesięczny ciąg, tak to zażywane raz na msc lub rzadziej) oraz ze niektóre z tych znajomosci zaczynaja się od seksu. 

Nie mam strategii radzenia sobie z tym. Nie kontroluje się. Za każdym razem strasznie się boje, ze mnie zostawia wiec się trzymam kurczowo i chyba to ich odstrasza. Brzmi jak nie-bezpieczny styl przywiązania. W ostatnim związku bardzo mocno się starałam, myśle ze nawet niezle mi to szło, takie zachowania pojawiły się dopiero w kwarantannie, tylko ze bardziej nasilone niż zazwyczaj. Skończyło się oczywiście rozstaniem miesiac temu. Teraz  mam wrócić znowu do miasta, mamy dużo wspólnych znajomych, wiec na pewno się spotkamy prędzej czy później. Panicznie się tego boje, do stopnia ze nie chce nigdzie wychodzić i skręca mnie w brzuchu. 

Czy powinnam udać się na terapie? Czy jest szansa, ze farmakoterapia mogłaby cis zmienić(jest to wygodniejsze dla mnie rozwiązanie)?

Dziekuje z góry za odpowiedz i poświęcony czas. Podziwiam oddanie pracy.

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Gość
Odpowiedz...

×   Wklejony jako tekst z formatowaniem.   Wklej jako zwykły tekst

  Maksymalna ilość emotikon wynosi 75.

×   Twój link będzie automatycznie osadzony.   Wyświetlać jako link

×   Twoja poprzednia zawartość została przywrócona.   Wyczyść edytor

×   Nie możesz wkleić zdjęć bezpośrednio. Prześlij lub wstaw obrazy z adresu URL.

  • SKOCZ DO: 
    Księgarnia >>>> | Apteka >>>> | Uroda >>>> | Sport >>>> | Dziecięce >>>> | Moda >>>>

  • PODCASTY.jpg

  • Wpisy blogu

    • 0 komentarzy
      Plotka. Złośliwcy powiadają, że bywa to rodzaj przemocy pośredniej – dokuczania komuś okrężną drogą. Trochę straszne, bo – powołując się na dokument „Dylemat społeczny” – fake news roznosi się w sieci sześć razy szybciej niż fakt. Najwyraźniej rzeczywiście plotki są jak chwasty w ogrodzie; nawet jeśli zrywamy je, nowe rosną prędko. Czasami bywają to chwasty wyjątkowo toksyczne, bo używa ich się chociażby do mobbingu, gnębienia kogoś w miejscu pracy lub w związku z wykonywanym przez niego zajęciem. Na szczęście nie wszystkie plotki są takie złe. Na przykład ktoś kiedyś rozpowiedział, że podobno odziedziczyłem hotel. Kto by pomyślał, jak nagle i drastycznie może wzrosnąć atrakcyjność człowieka... 😆 Tak czy inaczej, uważajmy z tym plotkowaniem i pamiętajmy: plotka niewiele mówi o danej osobie – znacznie więcej o człowieku, który w nią wierzy. Miłego dnia.
    • 0 komentarzy
      Kolejny podcast z cyklu psychologia relacji bez cenzury: 10 zjawisk, które psują związki. Psychologia miłości w kontekście czynników, które mogą zakłócić lub nawet przyczynić się do zakończenia relacji. 
       
       
       
    • 0 komentarzy
      Kiedy ostatnio dane ci było doświadczyć głębokiego relaksu, któremu towarzyszy stan błogości, poczucia harmonii wewnętrznej i kojącego spokoju? Mam nadzieję, że miewasz takie odczucia nierzadko. Jeśli jest jednak inaczej, rozważmy, co można zrobić, aby sytuację poprawić. Wersja audio poniżej, a wersja tekstowa tutaj.
       
       
    • 0 komentarzy
      Nadciąga weekend i być może niektórzy poświęcą chwilę albo dwie na jakiś serial. Nie mam na to za dużo czasu, więc wolę za często do tego typu produkcji nie zasiadać, bo niekiedy ciężko oderwać się. Wstrzemięźliwość we wszystkim – nawet we wstrzemięźliwości, więc robię wyjątki. Jako psycholog cenię barwne postacie, interesujące relacje i tym samy interakcje między bohaterami. Dramaturgia, wątki psychologiczne i niecodzienny obyczajowy kontekst też mają znaczenie. Jeśli zatem ktoś podziela sympatię do takich klimatów, może sięgnąć po „Po złej stronie torów”. Fabuła wciąga, ale jest to zarazem studium głęboko dysfunkcyjnej rodziny, która próbuje sobie radzić w obliczu splotu fatalnych okoliczności. A charaktery poszczególnych postaci zdecydowanie tego nie ułatwiają. Pierwszy sezon jest fenomenalny, natomiast pomimo słabszej jakości sezonu trzeciego, nawet tam dochodzi do takich scen, które wstrząsają nami na tyle mocno, że aż przydałyby się pasy bezpieczeństwa. Mocne. Podobało mi się. A Wy co polecacie?
    • 0 komentarzy
      Feministki głoszą hasło "przemoc ma płeć" (w domyśle - męską). Tymczasem chociażby raport "Diagnoza przemocy wobec dzieci 2023" wskazuje, że: "Sprawcami przemocy psychicznej i fizycznej wobec dzieci ze strony bliskich dorosłych najczęściej byli rodzice - ojcowie (odpowiednio, 39% i 35%) i matki (odpowiednio 43% i 31%)." Niechętnie pokazuje się tego typu dane, ale warto je znać mimo że uporczywie marginalizuje się takie informacje, co stanowi element kultury anulowania (cancel culture, cenzura tego co nie przystaje do ideologii).
      Zachowujmy trzeźwy osąd i wielką czujność, empatię, kiedy widzimy przekazy niewiarygodnie tendencyjne, jednostronne, a przy tym ewidentnie używane do celów politycznych, propagandowych czy nastawione na promocję różnych fundacji pozyskujących środki z budżetów publicznych oraz innych źródeł (w grę często wchodzą bardzo duże kwoty). W takich wypadkach istnieje bowiem ogromne ryzyko, że zostaniemy zmanipulowani lub okłamani. 



  • Ważna informacja

    Chcąc, by psycholog ustosunkował się do pytania zadanego na forum, należy we wstępie podać swój wiek oraz swoją płeć i spełnić warunki podane w instrukcji darmowej porady. Psycholodzy udzielają odpowiedzi w miarę możliwości czasowych. W razie doświadczania nasilonych myśli samobójczych należy skontaktować się z numerem 112 by uzyskać ratunek. Doświadczając złego samopoczucia lub innych problemów można rozważyć też kontakt z telefonami zaufania i pomocowymi - niektóre numery podane są tutaj.

  • 05e7f642-357a-49b3-b1df-737b9aa7b7a1.jpg

  • SKOCZ DO:

  • PODCASTY-OCALSIEBIEpl.jpg

  •  
  • Podcasty i filmy o psychologii

  • Książki o rozwoju osobistym i psychologii

    83eaf72d-ea6e-4a48-ab5f-9aefa9423f3d.jpg

×
×
  • Utwórz nowe...

Ważne informacje

Używając strony akceptuje się Warunki korzystania z serwisu, zwłaszcza wykorzystanie plików cookies.