Poczucie gniewu w sobie

[Awangarda]

Jestem kobietą w wieku 21 lat. Mój problem polega na tym, że ciągle wpadam w gniew i kłócę się ze wszystkimi. Mam wrażenie, że mam dwa oblicza. W jednym jestem osobą towarzyską, pomocną i uważam że mam dobre serce. Z drugiej strony mam chwile że chce być całkiem sama, zaczyna denerwować mnie rozmowa z kimkolwiek, wkurza mnie gdy ktoś coś do mnie mówi. Postanowiłam napisać na tym portalu, ponieważ sama nie potrafię radzić sobie ze swoimi emocjami, bardzo łatwo wpadam w gniew i często szybko mija. Problem polega na tym że w niektórych momentach całkowicie się nie kontroluję mam ochotę zniszczyć wszystko i zrobić komuś krzywdę. Zauważyłam że w takich ''stanach'' nie jestem zła na siebie, nie widzę w sobie winy wtedy uważam że wszystko i wszyscy są przeciwko mnie jakbym się musiała pozbyć wszystkiego dookoła. Jest to już dosyć męczące, dlatego że niszczę rzeczy w domu i często mam napady płaczu. Nie wiem co dokładnie wpływa na moje zachowanie poczucie gniewu, odrzucenia, strach ale opiszę w skrócie swoje życie. Od najmłodszych lat wychowywała mnie babcia, bo mama mimo że bardzo się starała musiała pracować by utrzymać mnie i rodzeństwo. Ojciec całe życie pił i tak naprawdę nie wiem co to znaczy mieć ojca. Robił awantury, obrażał wszystkich w domu, potrafił uderzyć a nawet rzucać w mnie i moje rodzeństwo talerzami gdy byliśmy sami w domu. Co do ojca dodam, że wszyscy mieszkaliśmy w malutkim domku dwupokojowym więc każdy wchodził sobie w drogę. I przykrym wspomnieniem dla mnie tutaj jest to że gdy ojciec myślał że już jako dzieci śpimy dobierał się do mamy. Co do rodzeństwa nie mamy najlepszego kontaktu. Zawsze czułam się z tyłu za siostrą , mam wrazenie ze zawsze jest przeciwko mnie, od dziecinstwa dogadywała mi w kwestii wyglądu, czy przy wspólnych spotkaniach z innymi dziecmi. Nigdy nie miałam wielu przyjaciół i w szkole podstawowej raczej uchodziłam za zadziorne dziecko dlatego ze ciagle musialam stawiac na swoim. W liceum mimo ze sie staralam mialam problemy ze znalezieniem przyjaciol i zmienialam szkole. Nie uwazam sie za zla osobe i zawsze w stousnku do przyjaciol chcialam aby im bylo dobrze a mimo to zostawalam odrzucona. Prosze o jakies rady co poczynic w pierwszych krokach.