Skocz do zawartości

Czuję że to się wypaliło, jest ratunek?


Polecane posty

Witam, opowiem swoją historię.. Byłem z kobietą 4 lata, po 1.5 roku zdecydowaliśmy się świadomie na dziecko, zaszła w ciążę i wyjechaliśmy do Niemiec, zaczęliśmy pracować, później ona w 6 miesiącu już siedziała w domu i dostawała zasiłek, ja dalej pracowałem, po paru miesiącach od wyjazdu zaczęły się sprzeczki między nami, na początku były to zwykle wymiany zdań i za chwilę o wszystkim zapominaliśmy, później urodził się syn, doszły nie przespane noce, zmęczenie i kolejne kłótnie coraz większe i co raz bardziej agresywne.. Gdy syn już miał roczek daliśmy go do żłobka, a żona stwierdziła że chce iść do pracy na pół etatu, tak więc się stało, ja pracowałem od 7 do 19 codziennie i w sobotę do 14, rzadko co się widywaliśmy, a gdy wracałem z pracy szybko się myłem i jadłem i zajmowałem synem, a ona albo leżała aż tel w ręku, albo wychodziła do znajomej od której wracala podpita lub pijana.. Przez co znów się kłóciliśmy, pod koniec już w ogóle byliśmy tak sobą zniesmaczeni, wyzwalamy się od najgorszych, potrafiłem powiedzieć do niej ty krowo czy zamknij ryj bo pierdolisz głupoty, ona też nie szczędziła na mnie słów.. Po kłótni w ogóle nie gadaliśmy ją siedzialem przy laptopie ona w sypialni.. Nie mieliśmy żadnych wsponych tematów.. Żadne nie chciało wyciągnąć pomocnej dłoni.. W końcu w roku 2017 we wrześniu zdecydowała ze chce wrócić do Polski, tak więc zrobiła, ja tez postanowiłem że wrócę, wróciłem i od razu zapisałem się na szybki kurs prawa jazdy, wyjechałem i zrobiłem w 2 tydonie kategorie na ciężarówki, gdy wróciłem do niej w Polsce do domu, po paru dniach poszła na grilla ze znajomymi, wróciła i siedziała w łazience ponad godzinę.. Poszedłem sprawdzić czy coś jej się nie stało, przyznała mi się że piszę że swoim byłym od marca 2017 z którym kiedyś była 3 lata.. Byłem w szoku, usiadłem na podłodze i gadaliśmy spokojnie jak nigdy, opowiadała o nim jaki jest i jak ja traktuje, ja miałem świeczki w oczach i zobaczylem że byłem konkretnym frajerem, że tak traktowałem kobietę która dała mi dziecko, dopiero wtedy do mnie dotarło, że ja straciłem.. Jeszcze przez jakiś tydzień próbowałem, ale to nie miało sensu, w 2018 lutym wzięliśmy rozwód, ja wyjechałem do Niemiec jako kierowca i pracowałem w systemie 3/1 gdy co 3 tygodnie wracałem do Polski na tydzień zabierałem syna na parę dni, później się do niego przywiązałem i po 2 miesiącach zmieniłem system na 4/2, wracałem co 4 tygdonie do Polski i zabierałem syna na tydzień do siebie, żeby więcej czasu z nim spędzić, jakiś rok temu dowiedziałem się że ona już nie jest z tym gościem, a pół roku temu zaczęliśmy że sobą znów pisać, bardziej o dziecku, niż o nas samych, to znaczy jakieś tam wspomnienia były, ale nie poświęcałem temu uwagi ona zresztą też, raz gdy siedzialem z synem w Polsce jakieś 3 miesiące temu, coś sobie rysował, gdy go zapytałem co tam rysuje odpowiedział że to ja idę zapukać do mamusi do drzwi w domku, a później siedzimy i on do mnie mówi "tatuś a wies ze syskie mamusie mają tatusiow? " zrobiło mi się przykro i że swieczkami w oczach mnie zamurowało, nie wiedziałem co mu odpowiedzieć.. Od jakiegoś miesiąca co raz częściej coś tam jej wysłałem, albo ona mi, coś pożartowaliśmy i ogólnie, teraz 2 tygdonie temu jak byłem w Polsce, pojechałem do niej, i siedzieliśmy chwilę na kanapie przed tv, ja w środku syn i ona po lewej, nasz syn złapał jej dłoń i moja i kazał nam się trzymać za ręce, takz robiliśmy, ale za chwilę puściliśmy się,ogólnie fajnie nam się gadało i wszystko było jak w najlepszym porządku, po paru dniach wylądowaliśmy w łóżku i później cały tydzień co wieczór się kochaliśmy, gdy wyjechałem znów do Niemiec, ona zaczęła mnie ignorować, widzę że siedzi na facebook, udostępnia jakieś posty, na msg jest cały czas aktywna, a gdy coś pisze to nie odpisuje, zapytalem jej czy te 2 tygdonie które byłem w Polsce miały dla niej jakieś znaczenie czy to był tylko dla niej seks , na co liczy i żeby się określiła, odpisała że było bardzo fajnie, że zawsze było jej dobrze w łóżku ze mną, że jej zależy na tej relacji, że miała na początku myśli a co by było gdyby, ale na obecną chwilę nie może powiedzieć nic więcej bo to za krótki okres, żeby cokolwiek mowic, że ona się boi, żebym sobie nie robił nadzieji bo ona sama nie wie czy potrafi zapomnieć przeszłość i nie chce mnie zranić, później pisaliśmy normalnie na luzie, ja już się przyzwyczaiłem do tego że mnie ignoruje i nie odpisuje, pisaliśmy na luzie, ale po jakimś czasie każdy by znów miał refleksje, gdy się człowiek stara odbudować, a nie widzi że drugiej osobie co kolwiek zależy, dzisiaj znów zapytalem i zacząłem temat, ona kiedyś mówiła że zostawiła tego gościa co dla niego odeczla odemnie, dlatego że chciał być sama, że nie jest gotowa na związek, więc dziś jej zapytałem rano, "skoro zostawiłaś tamtego gościa bo nie byłaś gotowa na związek, to dlaczego próbujesz że mną coś stworzyc? Mówiłaś że Ci zależy, a mnie ignorujesz, jesli tego nie czujesz to nie ma sensu się w to pchać, to tak jak z Twoim studiami, chciałaś iść na pielęgniarstwo bo czujesz że to lubisz robić i pewnie byla być super pielęgniarka, ale są też pielęgniarki, które są tam nie z wyboru tylko z przymusu i zachowują się strasznie jakby tam musiały być, a nie po to żeby nieść ludziom pomoc, także zastanów się bo nie ma sensu się pchać w coś czego się nie czuje.. " tak jej napisałem a odpisała" czemu ty zawsze jak jest ok poruszasz ciężkie tematy" i zmieniła temat o czymś tam że gdzieś był pożar i ludzie zginęli, dowiedziała się od znajomych ratowników.. Taka jest moja historia.. W tym czasie gdy z nią nie byłem próbowałem znaleźć kobietę, żeby o niej zapomnieć, mialem dwie, ale każda znajomość kończyła się tym, że po 2 tygodniach traciłem zapał i wracały mi wspomnienia z nią.. Czuję że ja nadal kocham, zrozumiałem swoje błędy, że byłem totalnym skurwielem, żeby tak traktować kobietę, teraz gdy byłem w Polsce, a to coś jej pomagałem sprzątać, a to zabierałem syna jak chciała odpocząć po pracy, ogólnie żyliśmy jak normalna rodzina, zaangażowałem się i myślałem że to że razem spaliśmy coś znaczy, bo ja jeśli do kogoś nic nie czuje to nie idę z tą osobą do łóżka.. Nie wiem co o tym wszystkim myśleć, ona jest oschła i zimna, czasami wyślę jakąś buźkę i się pośmiejemy, ale trzyma dystans i to bardzo duży, nie wiem czy to ogóle ma sens, bo gdy probuje zapytać tak jak dziś to mnie zbywa.. Tracę jaki kolwiek zapał gdy się staram a nie widzę z jej strony żadnego zadowolenia, ten okres czasu, czyli dwa lata który nie byliśmy razem zmusił mnie i pewnie też ja do przemyśleń, czuję że się zmieniłem i chce jej to pokazać, że jestem innym człowiekiem, ale zauważyłem że ona nie chce w to uwierzyć i w ogóle ani trochę tego nie docenia, że się staram.. Co Wy o tym myślicie? Myślicie ze można po jakimś czasie się zakochać? Czy po jakimś czasie będzie jej zależało bardziej niż teraz? Czy przestanie mnie ignorować i zacznie chociaż trochę doceniać? Proszę o krytykę lub jakieś słowa otuchy.. Jestem w rozsypce.. Dlatego że było tak fajnie, gdy byłem obok niej w Polsce, a gdy wyjechałem nagle czuję się jakbym znów dostał od niej kosza, czuję tak jak wtedy gdy mnie zostawiła.. Pusty w środku.. 

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Gość
Odpowiedz...

×   Wklejony jako tekst z formatowaniem.   Wklej jako zwykły tekst

  Maksymalna ilość emotikon wynosi 75.

×   Twój link będzie automatycznie osadzony.   Wyświetlać jako link

×   Twoja poprzednia zawartość została przywrócona.   Wyczyść edytor

×   Nie możesz wkleić zdjęć bezpośrednio. Prześlij lub wstaw obrazy z adresu URL.

  • SKOCZ DO: 
    Księgarnia >>>> | Apteka >>>> | Uroda >>>> | Sport >>>> | Dziecięce >>>> | Moda >>>>

  • PODCASTY.jpg

  • Wpisy blogu

    • 0 komentarzy
      Ludzie chętniej próbują z kimś nowopoznanym, niż sprawdzają nowe sposoby budowania relacji, bo łatwiej jest wymienić partnera, niż skorygować własne postępowanie i przepracować coś w sobie. Jeśli chodzi o małżeństwa, w Polsce coraz częściej okazuje się, że do dwóch razy sztuka. 
       
       
    • 0 komentarzy
      Plotka. Złośliwcy powiadają, że bywa to rodzaj przemocy pośredniej – dokuczania komuś okrężną drogą. Trochę straszne, bo – powołując się na dokument „Dylemat społeczny” – fake news roznosi się w sieci sześć razy szybciej niż fakt. Najwyraźniej rzeczywiście plotki są jak chwasty w ogrodzie; nawet jeśli zrywamy je, nowe rosną prędko. Czasami bywają to chwasty wyjątkowo toksyczne, bo używa ich się chociażby do mobbingu, gnębienia kogoś w miejscu pracy lub w związku z wykonywanym przez niego zajęciem. Na szczęście nie wszystkie plotki są takie złe. Na przykład ktoś kiedyś rozpowiedział, że podobno odziedziczyłem hotel. Kto by pomyślał, jak nagle i drastycznie może wzrosnąć atrakcyjność człowieka... 😆 Tak czy inaczej, uważajmy z tym plotkowaniem i pamiętajmy: plotka niewiele mówi o danej osobie – znacznie więcej o człowieku, który w nią wierzy. Miłego dnia.
    • 0 komentarzy
      Kolejny podcast z cyklu psychologia relacji bez cenzury: 10 zjawisk, które psują związki. Psychologia miłości w kontekście czynników, które mogą zakłócić lub nawet przyczynić się do zakończenia relacji. 
       
       
       
    • 0 komentarzy
      Kiedy ostatnio dane ci było doświadczyć głębokiego relaksu, któremu towarzyszy stan błogości, poczucia harmonii wewnętrznej i kojącego spokoju? Mam nadzieję, że miewasz takie odczucia nierzadko. Jeśli jest jednak inaczej, rozważmy, co można zrobić, aby sytuację poprawić. Wersja audio poniżej, a wersja tekstowa tutaj.
       
       
    • 0 komentarzy
      Nadciąga weekend i być może niektórzy poświęcą chwilę albo dwie na jakiś serial. Nie mam na to za dużo czasu, więc wolę za często do tego typu produkcji nie zasiadać, bo niekiedy ciężko oderwać się. Wstrzemięźliwość we wszystkim – nawet we wstrzemięźliwości, więc robię wyjątki. Jako psycholog cenię barwne postacie, interesujące relacje i tym samy interakcje między bohaterami. Dramaturgia, wątki psychologiczne i niecodzienny obyczajowy kontekst też mają znaczenie. Jeśli zatem ktoś podziela sympatię do takich klimatów, może sięgnąć po „Po złej stronie torów”. Fabuła wciąga, ale jest to zarazem studium głęboko dysfunkcyjnej rodziny, która próbuje sobie radzić w obliczu splotu fatalnych okoliczności. A charaktery poszczególnych postaci zdecydowanie tego nie ułatwiają. Pierwszy sezon jest fenomenalny, natomiast pomimo słabszej jakości sezonu trzeciego, nawet tam dochodzi do takich scen, które wstrząsają nami na tyle mocno, że aż przydałyby się pasy bezpieczeństwa. Mocne. Podobało mi się. A Wy co polecacie?


  • Ważna informacja

    Chcąc, by psycholog ustosunkował się do pytania zadanego na forum, należy we wstępie podać swój wiek oraz swoją płeć i spełnić warunki podane w instrukcji darmowej porady. Psycholodzy udzielają odpowiedzi w miarę możliwości czasowych. W razie doświadczania nasilonych myśli samobójczych należy skontaktować się z numerem 112 by uzyskać ratunek. Doświadczając złego samopoczucia lub innych problemów można rozważyć też kontakt z telefonami zaufania i pomocowymi - niektóre numery podane są tutaj.

  • 05e7f642-357a-49b3-b1df-737b9aa7b7a1.jpg

  • SKOCZ DO:

  • PODCASTY-OCALSIEBIEpl.jpg

  •  
  • Podcasty i filmy o psychologii

  • Książki o rozwoju osobistym i psychologii

    83eaf72d-ea6e-4a48-ab5f-9aefa9423f3d.jpg

×
×
  • Utwórz nowe...

Ważne informacje

Używając strony akceptuje się Warunki korzystania z serwisu, zwłaszcza wykorzystanie plików cookies.