zmniejszony kontakt że znajomą

[Jasta]

Witam , 

Mam na imię Justyna. Od liceum czyli dokladnie kiedy miałam 18 lat. Poznałam swoją dawna przyjaciółkę  , teraz już koleżanka . Od 3 lat jestem mężatką od tego momentu kiedy ja wyprowadzilam się z rodzinego miasta nasz kontakt zaczął się powoli ukrywać. Przez dłuższy moment dokładnie 2 lata nasz kontakt wyglądał tylko tak że kiedy jechałam do rodziców to dzwoniłam do niej i chciałam się spotkać, ale jej nigdy nie było w domu. Czasami miałyśmy kontakt telefoniczny ale zawsze zawsze ja dzwonię, ona praktycznie nigdy . Mimo wszystko chciałbym utrzymać ta znajomość z nią ale ona uważa że to nie sensu. Zauważyłam że ostatnio już rzadko kiedy odbiera telefon , bardzo mi zależy na tej znajomości tylko czy to ma sens . 

[Zielona wróżka]

Temat sprzed kilku mcy, ale podzielę się swoim doświadczeniem w tej kwestii.

Swoją ex przyjaciółkę znałam od kołyski (dosłownie). Byłyśmy jak papużki-nierozłączki i przeżyłyśmy ze sobą masę cudownych, zwariowanych chwil, dlatego też ma i zawsze będzie miała ważne miejsce w moim sercu...Niestety kilka lat temu nasze drogi się rozeszły-nowe znajomości, związki, studia, później absorbujące życie zawodowe...Kontakt stopniowo się ochładzał, minęło sporo czasu od ostatniego spotkania i kiedy do niego doszło-okazało się,że już nie byłyśmy dla siebie tak bliskie jak kiedyś. Czuć było ten dystans.  Aktualnie nie widziałyśmy się od kilku lat, od jakichś 2 roku nie mamy ze sobą żadnego kontaktu.

Czy walczyłam o tą znajomość? Myślę, że tak,bo wydaje mi się że to ja często inicjowałam kontakty-choćby przez głupi SMS, czy propozycję spotkania. Po tym jak kilkukrotnie zostałam "spławiona" bez konkretów (odpowiedź w stylu "chętnie się spotkam,odezwę się jak będę miała chwilę", po czym milczenie)- dałam sobie spokój z narzucaniem się i od tej pory jest cisza. Czy myślę o niej? Tak, często, bo jak pisałam sporo życia przeżyłyśmy będąc bardzo ze sobą związane, mamy też wspólnych znajomych (którzy nadal nie mogą uwierzyć, że to właśnie my nie mamy już kontaktu). 

Moim zdaniem lepiej pogodzić się z końcem relacji i odpuścić, szczególnie kiedy intencja utrzymywania jej jest jednostronna i druga osoba daje nam mniej lub bardziej subtelne sygnały,że nie jest zainteresowana dalszym ciągiem. Wiadomo, że jest to przykre, szczególnie jeśli jesteśmy tą stroną, której zależy, ale nie zmusimy nikogo,aby się z nami przyjaźnił. 

Z doświadczenia napiszę jeszcze, ze zycie nie znosi próżni i w miejsce tych starych znajomości często pojawiają się nowe 🙂