Stale odczuwany lęk, strach, smutek

[Liarra]

Cześć. Jestem 19-letnią studentką. Wydaje mi się, że mój problem zaczął się pogłębiać około października. Już wcześniej miałam okresy, gdzie źle się czułam, było mi smutno bez konkretnej przyczyny. Jednak od tych kilku miesięcy jest coraz gorzej. Mam okresy, gdy mój nastrój jest w porządku, zresztą normalnie potrafię się śmiać, uśmiechać, rozmawiać z rodziną czy przyjaciółmi, ale przychodzą też takie momenty, mogące trwać nawet tygodniami, kiedy czuję jakąś pustkę, smutek, bezradność, lęk, nawet nie wiem przed czym. Nachodzą mnie też myśli samobójcze, myślę, że przyjemnie byłoby się już nie obudzić, poczuć ulgę od tych uczuć, ale wiem, że raczej nie byłabym w stanie tego zrobić. Byłam na jednej wizycie u psychologa, skupiając się na tym, ze mam głównie problem  radzeniem sobie ze stresem - bo tak jest, jestem raczej perfekcjonistką i też mam skłonność do bycia pracoholikiem - ale teraz wiem, że to nie tylko stres. Ja nawet często nie mam się czym stresować. Za dużo myślę, rozmyślam, co złego może się stać, brakuje mi wiary w siebie i jeszcze nie umiem porozmawiać szczerze o tym, co czuję. Nie wiem już jak sobie poradzić. Może tylko wyolbrzymiam, inni mają gorsze problemy, ale mam wrażenie, że nikt mnie nie rozumie, zresztą sama siebie nie rozumiem.

[psycholog Magda Waśko]

Dzień dobry, 

widzę, że doświadczasz obecnie kilku trudności, takich jak długotrwały smutek, poczucie bezradności, brak wiary w siebie czy trudności ze szczerą rozmową na temat tego, co przeżywasz, i że jest to dla Ciebie uciążliwe.

Co ważne, piszesz też, że są takie okresy, gdy masz dobry nastrój, cieszą Cię rozmowy z rodziną i przyjaciółmi, uśmiechasz się. Być może pomocne będzie odpowiedzenie na pytania, co takiego sprawia, że czujesz się dobrze? Jak to robisz, że masz dobry nastrój? Co lub kto pomaga Ci go utrzymać? Co jest innego w Twoim życiu, kiedy czujesz się dobrze? 

Twoja konsultacja z psychologiem skupiała się głównie na radzeniu sobie ze stresem i obecnie jesteś świadoma, że chciałabyś poruszyć więcej wątków. Ważne jest, że zdecydowałaś się na ten krok - podziwiam determinację i odwagę, bo to niełatwa decyzja. Korzystne może okazać się kontynuowanie spotkań z tą lub inną osobą i opowiedzenie o tym, jakie masz trudności i co chciałabyś uzyskać w wyniku terapii. 

Dziękuję za otwartość i gotowość do podzielenia się swoją historią na forum.

Pozdrawiam, 

Magda