Fascynacja kolegą z pracy

[Karolina86]

Jestem mamą dwójki dzieci i żoną od 8 lat. W moim związku nic złego się nie działo. Jednak poznałam kolegę z pracy zakolegowaliśmy się i zaczęłam czuć do niego coś więcej. Jest mądry inteligentny przystojny a przy tym taki skromny. Marzę o nim i nie umiem przestać o nim myśleć. Oprócz pocałunku w policzek nic między nami nie było. On raczej mówi że ma żonę. Myślę że za bardzo mu pokazałam że mi na nim zależy i wszystko zniszczyłam. Raczej mnie unika a ja płaczę z bólu. Jestem beznadziejna. Jak się z tego pozbierać. Chciałabym nadal mieć z nim dobre relacje, tęsknię za nim. Co robić? 

[Karolina86]

Muszę dodać że mam 34 lata. 

[Norbik]

Zatrzymaj to póki nie jest za późno bo będziesz cierpieć jak ja. Przeczytaj mój wątek...

 

 

[Karolina86]

Czy nadal masz ten stan czy już zdołałeś sobie pomóc? U mnie też tak jest że wszystko dzieje się w mojej głowie. Mój kolega nie okazuje mi żadnych uczuć oprócz tego że jest w stosunku do mnie zwyczajnie uprzejmy. A jednak u mnie w głowie pojawiają się myśli że chciałabym go przytulić pocałować. Zawsze nie mogłam zrozumieć ludzi którzy zdradzali też ich rozumiem choć nie mam w planach zdrad fizycznych jak sex raczej emocjonalne. Wiem że nic takiego nie będzie mieć miejsca bo ten mój kolega nie jest mną zainteresowany. To właśnie mnie boli. Porozmawiałam z mężem i powiedziałam mu że coś zaczyna wygasać postaram się jakoś przestawić a żeby tak się stało to muszę wyrzucić z głowy tego kolegę więc tłumaczę sobie że ja i tak nie zostawiłabym moich dzieci i nie zrobiłabym km tego więc i tak nie ma to żadnej przyszłości staram się szukać sytuacji i przypominać sobie gdy ten kolega jednak zachował się nie do końca ok np. Nie odpowiedział na meila, może to głupie ale może mi to pomoże. I staram się myśleć że jestem zgrabna ładna i mądra jeśli on mnie nie chce to jego strata. Teraz wzięłam w pracy wolne i mam nadzieję że jakoś moje uczucie zgaśnie do niego a potem zacznę go unikać i jakoś wrócę do równowagi bo inaczej zwariuję!!! 

[Norbik]

Mam dokładnie to samo. Dalej się męczę ale teraz staram się unikać kontaktu z koleżanką. Zrobiłem sobie też zimną analizę sytuacji które świadczą o tym że koleżanka nie jest zainteresowana bo dość już sygnałów dostałem. Uczucie do żony nie wygasło całkiem natomiast to co poczułem do koleżanki to jakiś kosmos. Nie planowałem takiego czegoś nigdy, nie chciałem nawet takiej sytuacji - to się po prostu stało bez powodu.

 

W związku z tym że cokolwiek z koleżanką nie ma sensu to staram się to jakoś stłumić w sobie i nie myśleć o niej. Jednocześnie szukam wszystkiego co sprawiało że z żoną przez tyle lat było super i to jeszcze podkręcić. Nie wiem co z tego wszystkiego wyjdzie ale walczę o odnalezienie tego bo to wspaniała kobieta.

[Karolina86]

Mój mąż też jest wspaniałym oddanym dobrym człowiekiem ale z mojej strony jest jakaś szyba muszę zrobić wszystko żeby ją stłuc najgorsze jest to że czuję że moja więź emocjonalna z mężem zaczęła znikać. Patrząc na niego myślę o innym. To jest takie trudne. Wogóle dziwne jest to że myślę o tym żeby ten mój kolega mnie tulił i całował nie myślę o seksie a raczej o innej intymności o więzi emocjonalnej tylko tego bym potrzebowała albo aż tyle i jest mi przykro że on nie zwraca na mnie uwagi i tak już się zorientował jak na niego patrzę nie umiem tego ukryć on wciąż mówi o żonie nawet była taka sytuacja rozmawialiśmy o tym że chodzę ba kurs tańca j powiedziałam mu że jak już się nauczę ten samby salsy itp to go nauczę będzie fajnie a on odpowiedział że nie bo by mu żona głowę urwała jakby się dowiedziała to jest znak że ma mnie  kompletnie w nosie i najgorsze jest to że ja już nie mogę się do niego odzywać bo nie będę się narzucać teraz muszę czekać na jego krok a boję się że on nigdy nie nastąpi... To tak bardzo boli i normalnie czuję się jak zadurzona małolata.