Związek na odległość

[Annawlub]

Witam, od roku jestem w związku na odległość. Krótko opisując hostię 2 lata temu poznałam chłopaka z Ukrainy w Polsce,po mimo pewnych zgrzytów uważam,że nas zwiazek był udany i bardzo mocno w niego wierzyłam, jednak on opowiedział mi, że przez stosunkowo błahe problemy z prawem może być deportowany z Polski,po roku tak się stało, poniekąd nie zakończyliśmy związku. Spędziłam miesiąc na Ukrainie gdzie mi się oświadczył, potem zaczęliśmy szukać rozwiązań żeby być razem. Nie znam rosyjskiego, sytuacja ekonomiczna Ukrainy mnie w pewnym sensie przeraża. Chcieliśmy uczynić wszystko żeby być znowu razem w Polsce,w między czasie wyjechałam do Anglii, chcąc zarobić na swój start w życiu, poza tym praca tu ułatwiła mi podróże na Ukraine. Wielismy ślub, pełni nadziei na jego powrót do Polski, okazało się, że przy ogromnie szczęścia będzie to możliwe za pół roku, jednak na wyjazd do UK ma on szanse już teraz w,nikt nie wie jakie będę tego efekty,ale szansa istnieje, w między czasie po ciężkim roku on znalazł stosunkowo zadowalająca pracę w swoim kraju i stwierdził, że w takim wypadku nie chcę narazie przyjechać do UK. Chciał żebym przyjechała do niego,na zasadzie 3 miesięcy,gdzie sama będę się utrzymywać przy ogromnie szczęścia dorobię coś na nauce ang. Zabolało mnie to ogromnie, poczułam brak chęci z jego strony na start w kraju, który pozwoli nam obojgu prowadzić stosunkowo normalne życie, rozumiem że jego znajomość angielskiego jest nikła,ja nie pracuję tu w zawodzie, poniekąd Stoję mocno na nogach,jestem w stanie utrzymać 2 osoby,poza tym wiem,że ten kraj też daje mu możliwość bycia ze mną, nauki angielskiego, który w dzisiejszych czasach jest językiem niezbędnym często aby osiągnąć sukces oraz oszczędzenia. Nie wyobrażam sobie tu mieszkać długo,ale za kilka miesięcy moglibyśmy razem wystartować w Polsce, gdzie szanse rozwoju zawodowego mamy równe. Poczułam, że żyłam w iluzjiw, walczyłam mocno o ta relacje i o stabilizuje w nowym kraju,czy jego potrzeba to czysty egoizm czy moje spojrzenie na tą sytuacje daje wiele do życzenia. W tym momencie nie umiem ruszyć się z miejsca w moim życiu.

 

[Annawlub]

Dodam, że mam 25 lat, w kwietniu skonczę 26.