Witam

[jasem]

Cześć,

mam 25 lat, skończyłem studia, pracuję.
Zdecydowałem się pójść do psychologa, porobiłem testy, a od 1,5 roku chodziłem po różnych lekarzach szukając chorób, których nie znalazłem. Końcowo jeszcze zdecydowałem się, żeby jednak odwiedzić psychiatrę, żeby dobrać optymalną formę terapii, nie ukrywam, zależy mi na szybkim powrocie do normalności. Próbowałem też suplementów nootropowych, może i efekt placebo sam w sobie choć chwilowo pomagał, tak raczej nie specjalnie zauważyłem różnicę.

Zmagam się z depresją, która została niedawno zdiagnozowana, dostałem też leki, od przyszłego tygodnia zaczynam psychoterapię.

Nie sądziłem, że mnie to spotka, raczej zawsze byłem towarzyską osobą z poczuciem humoru. Od dłuższego czasu tak jakby to wyparowało. Odkąd zacząłem zauważać znacznie pogorszony nastrój, brak chęci do codziennych czynności , przestałem włączać się w rozmowy, masę dziwnych objawów zaczynając od napięcia w głowie, bólów brzucha czy ściskach w klatce, problemy ze snem, brak apetytu. Podejrzewam, że kumulacja różnych sytuacji w krótkim czasie mnie przerosła, zaczęło się rozmyślanie nad problemami, również tymi z przeszłości. Kilka z nich w pracy, kilka osobistych. Na tyle sobie z tym przestałem radzić, tłumiłem emocje, że dochodziło (na szczęście tylko) do myśli o zrobieniu sobie czegoś, ale jakoś się trzymam.

Niemal straciłem pracę. Problemy w firmie, ale jednak zostałem. Sporo stresu z każdym dniem. Współlokatorzy źli, bo zaniedbuję obowiązki, parę miesięcy wcześniej zdarzył się pewien wypadek, nieumyślnie, z mojej winy, więc też mieli o to żal, ale to już omówiliśmy.
Od zawsze miałem problemy, żeby wejść w związek, jedna sytuacja z dzieciństwa i pozamiatane. Wpadłem i teraz w lekką paranoję, bo zauroczyłem się w dziewczynie, bez wzajemności, kontakt się zaczął urywać, ona zaczęła gadać więcej z moim znajomym, później moja tłumiona zazdrość o to. Do znajomego też się prawie w ogóle nie odzywam, był moim dobrym kolegą. Coraz większe problemy mam z nawiązywaniem kontaktów, a rozmawiając z nowo poznanymi dziewczynami gdzieś dalej myślami wracam do tej jednej. Rzucałem też palenie, odstawienie mogło nasilić odbiór pewnych sytuacji. Dużo analizowałem, zacząłem zgłębiać temat samemu, ale wiem, że potrzebuję osoby, która pomoże, więc kierunek psycholog. Na bliskich raczej nie liczę, nikt nie ma o tym pojęcia, a już zaczynałem mówić o tym pośrednio i znam ich komentarze.

Staram się o siebie dbać, zajmuje głowę czymś, żeby nie myśleć o tym za bardzo. Końcowo i tak tutaj piszę, bo gdzieś muszę to z siebie w końcu wyrzucić.
Najlepiej pomaga mi muzyka, zawsze też bardzo lubiłem grać w gry, ale nie mam na gry też chęci ostatnio. Jestem na ogół osobą ambitną, mam duże plany i ciężko mi się za nie zabrać, ale w głowie sobie układam plan realizacji, czegoś mi brakuje tylko w układance, jestem perfekcjonistą, nie umiem robić rzeczy spontanicznie.

[Gość]

Hej