Nie mogę znaleźć kandydata na męża, chłopaka

[psycholog Rafał Marcin Olszak]

Cytat

witam serdecznie jestem kobieta w wieku 26 lat i mam taki problem mialam w swoim zyciu jednego chlopaka z ktorym sie rozstalam i od tego czasu nie moge sobie nikogo znalezc co poznam to ta znajomosc trwa krotko jestem zalamana wszytskie kolezanki juz wyszly za maz maja dzieci jestem ja jestem sama co mam robic zaczynam dusic emocje w sobie pomocy

Szanowna Pani,
relacjonuje Pani, że czuje się załamana z powodu samotności po rozstaniu w obliczu trudności w zawarciu długotrwałej relacji. Porównuje Pani swoje położenie z sytuacją niektórych koleżanek i zestawienia tego typu pogarszają Pani nastrój. Nie wspomina Pani, jak długo trwa bieżący stan. Czy dała Pani sobie czas na przeżycie – mówiąc metaforycznie – „żałoby” po rozstaniu? Brak uporania się z trudnymi emocjami po rozstaniu może utrudniać budowanie satysfakcjonującej relacji. Przydaje się czas na „ochłonięcie”, odżałowanie straty, powrócenie do równowagi. Nasuwają się również inne pytania. Czy nie jest Pani dla siebie zbyt surowa? Czy udziela Pani sobie życzliwego wsparcia w chwili, gdy jest ono najbardziej potrzebne, gdyż przechodzi Pani niełatwy okres? Czy tego etapu samotności nie można wykorzystać w sposób konstruktywny dla przykładu na rozwój własny, szczególnie absorbujące wyzwania kariery zawodowej, zbudowanie dobrej relacji z samym sobą, pogłębienie znajomości z przyjaciółmi, poddanie refleksji i ewentualnej weryfikacji kryteriów doboru partnera? Warto również poddać analizie, jakie jest Pani poczucie własnej wartości i czy nie wymaga ono opieki, troski. Brak życiowego partnera, szczególnie w wieku, w jakim Pani jest, absolutnie o niczym nie przesądza, w żadnym razie nie rzuca cienia na Pani wartość, kobiecość. To statystycznie zupełnie powszechne, nie stanowi odstępstwa od żadnej normy. Rozumiem, że źle się Pani z tym czuje, jakkolwiek prawdopodobnie można do tego podejść również na inne sposoby, proszę podjąć świadomy wysiłek, ażeby dla równowagi spróbować spojrzeć na to inaczej. Niewykluczone, że istnieją nawet pewne pozytywy takiej sytuacji, można na przykład domniemywać, że będąc osobą dojrzalszą emocjonalnie niż kilka lat temu, będzie Pani zdolna zbudować bardziej satysfakcjonującą relację ze staranniej dobranym, „kompatybilnym” partnerem, gdyż sama o sobie więcej Pani wie, ma skrystalizowane i zweryfikowane przez życie podejście do różnych spraw, lepszy wgląd we własne oczekiwania, potrzeby, możliwości. Przykry okres samotności jest natomiast czymś w rodzaju dodatkowej motywacji, by o stworzony związek z należytą troską dbać. Na koniec sygnalizuję, że przedłużające się złe samopoczucie („załamanie”) czy trudności w zawieraniu relacji mogą być tematami w kontakcie z psychologiem.