Wyobraź sobie, że masz mieszkanie. Wyobraź sobie, że pozwalasz komuś wprowadzić się do niego, ponieważ wierzysz w dobre intencje tej osoby, z którą chcesz rozwijać relację. Wyobraź sobie, że mylisz się i osoba ta ma złą wolę. Wyobraź sobie, że to nie jest fikcja literacka, bo naprawdę możesz zostać wyrzucony z własnego mieszkania na podstawie fałszywego oskarżenia. Nie uchroni cię przed tym domniemanie niewinności. To ty będziesz musiał udowadniać, że nie jesteś wielbłądem. 

Jak pisze portal niezalezna.pl "W Hiszpanii, która za rządów socjalistów wprowadziła wyjątkowo „postępowe” prawo, kobiety każdego dnia składają około 400 oskarżeń o przemoc domową. Rocznie takich przypadków jest około 142 tys., z czego w 90 proc. mężczyznom udaje się udowodnić swoją niewinność. Ilu zostaje skazanych, bo nie mogli dowieść fałszywości oskarżenia?"

Wyobraź sobie, że ktoś uznał, że w Polsce będzie inaczej, gdy zostaną wprowadzone analogiczne rozwiązania prawne. Na jakiej podstawie? Trudno to sobie nawet wyobrazić. Nic dziwnego, że ustawa antyprzemocowa bywa określana jako "mieszkanie za pomówienie", zwłaszcza, że - co szczególnie zatrważające - po Internecie wręcz krążą poradniki, instruktaże, jak ze złej woli można nadużyć tej dalece niedoskonałej ustawy. 

Pomówienie może mieć bardzo poważne skutki dla osoby, której dotyczy oskarżenie, w tym utratę reputacji, problemy w pracy i relacjach społecznych, a nawet problemy zdrowotne. Pomówienie to sytuacja, w której osoba oskarża kogoś o popełnienie przestępstwa lub czynu niezgodnego z etyką, bez wystarczających dowodów lub na podstawie fałszywych informacji. Pomówienie to sytuacja, w której osoba oskarża kogoś o popełnienie przestępstwa lub czynu niezgodnego z etyką, bez wystarczających dowodów lub na podstawie fałszywych informacji. 

Psychologia pomówienia zajmuje się badaniem motywów i przyczyn, które skłaniają ludzi do pomawiania innych osób. Niektóre z tych czynników to m.in. zazdrość, zemsta, chęć zwrócenia na siebie uwagi, potrzeba uznania czy też po prostu błędnie coś rozumiejąc albo mając złą wolę i chcąc uzyskać jakieś korzyści. 

W badaniach naukowych dotyczących psychologii pomówienia, wykazano, że osoby, które pomawiają innych, często posiadają cechy narcystyczne i mają skłonność do manipulowania innymi. Ponadto, często pojawiają się u nich trudności w relacjach interpersonalnych, brak empatii, niska samoocena oraz trudności w radzeniu sobie z frustracjami.

Fałszywe oskarżenie o przemoc to bardzo poważna sprawa, która może mieć dalekosiężne konsekwencje dla osoby, której dotyczy oskarżenie. Osoby fałszywie oskarżone o przemoc mogą doświadczać wielu negatywnych skutków psychologicznych, takich jak:

• Stres i lęk: Osoby fałszywie oskarżone o przemoc często doświadczają wysokiego poziomu stresu i lęku, zwłaszcza w sytuacjach, gdy muszą bronić się przed oskarżeniami.
   
• Depresja i poczucie beznadziejności: Fałszywe oskarżenie o przemoc może prowadzić do uczucia depresji i beznadziejności, zwłaszcza gdy osoba ta traci wsparcie ze strony rodziny i przyjaciół.
   
• Utrata reputacji: Osoby fałszywie oskarżone o przemoc mogą doświadczyć utraty reputacji i szacunku w społeczeństwie, co może wpłynąć negatywnie na ich życie prywatne i zawodowe.
   
• Problemy w rodzinie: Fałszywe oskarżenie o przemoc może wpłynąć na relacje z partnerem lub dziećmi, a także prowadzić do separacji lub rozwodu.
   
• Problemy zdrowotne: Osoby fałszywie oskarżone o przemoc mogą doświadczać różnego rodzaju problemów zdrowotnych, takich jak problemy ze snem, nadmierne spożywanie alkoholu lub narkotyków, a nawet myśli samobójcze.

Wszystkie te skutki mogą prowadzić do długotrwałych i poważnych problemów psychologicznych, takich jak PTSD (zespół stresu pourazowego), zaburzenia lękowe, depresja czy uzależnienia. Dlatego bardzo ważne jest, aby każde oskarżenie o przemoc było dokładnie badane i oparte na faktach, a osoby fałszywie oskarżone otrzymywały odpowiednie wsparcie psychologiczne i prawne.

Jakie mogą być następstwa takiej ustawy, o której tu mowa. Wielu ludzi nie zdecyduje się na wspólne mieszkanie, z powodu strachu. Coraz mniej związków, coraz mniej dzieci, coraz mniej liczny naród.   

Jak donosi portal rp.pl, "obecnie w Hiszpanii jest więcej zwierząt domowych niż dzieci poniżej 15. roku życia." 

A Wy, będziecie mieli kota czy psa?

Warto także przeczytać: 1, 2, 3.
Warto obejrzeć: